Σε μία ζωή γεμάτη χρώματα το μαύρο και το άσπρο έχουν την μικρότερη σημασία

Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο στην ζωή. Αντίθετα υπάρχουν όλα τα άλλα χρώματα. Δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος, υπάρχει μόνο ο καλός υποκριτής μέχρι να πετύχει αυτο που θέλει. Δεν υπάρχει απόλυτο καλό ούτε κακό υπάρχουν μόνο άνθρωποι με ελαττώματα που παλεύουν να ζήσουν την ζωή τους όσο καλύτερα μπορούν.

Η αναζήτηση του ιδανικού και της ευτυχίας μόνο δυστυχία και μιζέρια μπορεί να φέρει.
Αντίθετα το να ζεις την κάθε μέρα αντιμετωπίζοντας την σαν ένα μικρο θαύμα, απολαμβάνοντας το παρόν και τους ανθρώπους γύρω σου θα σου χαρίσει το μεγαλύτερο δώρο που αυτός ο κόσμος μπορεί να σου προσφέρει.

Αναζήτηση σε μολυβένιο κόσμο

Μια ζωή έψαχνε. Την ζωή όμως δεν την βρήκε παντού. Ίσως ήταν εκεί που οι άνθρωποι πετούν ότι δεν τους αρέσει, εκεί που καταλήγουν τα άχρηστα, αυτά που νομίζουν πως δεν φτιάχνονται, κάτι που δεν σώνεται. 

Κομμάτι κομμάτι,

σπιθαμή προς σπιθαμή,

γουλιά γουλιά,

ότι είναι λησμονημένο αναδύεται μπροστά στα μάτια, εκείνα τα άμαθα ματιά που δεν γνωρίζουν την αξία αλλά που τελικά θα την μάθουν. 

Αναζητώντας Τον Φάρο που τα αλλάζει όλα

Ο πάγος έλιωσε στο μικρό του χέρι.Ήταν κρύος όπως ο θάνατος του και εφήμερος όπως η ζωή του.

“Δεν κλαίμε για κάτι που τελειώνει” υπενθύμισε στον εαυτό του.”Κλαίμε μόνο για ότι αξίζει και δεν υπάρχει καμία αξία στο τέλος”.

Ακούμπησε στο ξύλο και περπάτησε λίγο ακόμα.”Είναι τόσο όμορφα αυτά που κρύβονται πίσω από εσένα”,μονολόγησε.”Επιτέλους θα σε γνωρίσω.Θα απολαύσω μια χορταστική ματιά πάνω σου,σε όλη την απέραντη έκταση της ύπαρξης σου,πριν η ψυχή μου βουτήξει στην παγωμένη λίμνη της αμνησίας και ξαναγεννηθώ σε ένα νέο σώμα.”

Έτσι,έσβησε.Τι κρίμα όταν σβήνει μια ζωή,τι σπατάλη.

«Τα δάκρυα μου είναι ένα πέλαγος και το καράβι της καρδιάς μου θα πάει στο πιο απάνεμο λιμάνι,εκει που θα μπορέσει να βρει ασφάλεια,αγάπη και συντροφιά.Γίνε ο φάρος μου,ο σηματοδότης μου γιατί έχω περιπλανηθεί πολύ και το σκοτάδι πλησιάζει.»

ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας γάτος και μια αλεπού έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να γυρίσουν μαζί τον κόσμο. Από φαγητό δε δυσκολεύονταν καθόλου γιατί, κάθε φορά που πεινούσαν, η αλεπού άρπαζε και από ένα κοτόπουλο και το έτρωγαν. 

Trend Micro Maximum Security δωρεάν για 6 μήνες

Η Trend Micro είναι παγκόσμιος ηγέτης στο χώρο του Network Antivirus, Content Security, Threat Management  και Cloud Security.

Προσφέρει λύσεις Antivirus, Antispam, URL/Content Filtering, Encryption, Data Loss Prevention,  Cloud Security.

Παρέχει ενισχυμένη προστασία με τη χρήση firewall και parental control.
Βασίζεται σε τεχνολογία cloud για να προλαβαίνει τις απειλές πριν φτάσουν στον χρήστη ενώ χρησιμοποιεί ελάχιστους πόρους από το δίσκο και τη μνήμη του υπολογιστή. 

Περιλαμβάνει:

•    Antivirus
•    Antispyware
•    Web Threat Protection
•    Antispam
•    Data Theft Prevention
•    Parental Controls
•    System Tuner
•    Secure Erase File Shredder

Η προσφορά ισχύει μόνο για νέους πελάτες!

Οδηγίες ενεργοποίησης:

Μια σταγόνα παρελθόν να ξεδιψάσει η ψυχή μου

Ζούμε στο παρόν,πάντα.Κοιτάμε το μέλλον και τις δύσκολες στιγμές αναπολούμε το παρελθόν.Το παρελθόν ειναι που μας δίνει δύναμη αλλά και που μας την παίρνει πίσω.Προσπαθούμε να προσδιορίσουμε το παρόν,πάντα με βάση το παρελθόν μας.Ετσι,αλλάζουμε την πραγματικότητα μας,την διαστρεβλώνουμε και την κάνουμε μια φυσική συνέχεια του χθες.Ειναι όμορφο αυτο όμως γιατι μας χαρίζει μια αυθεντικότητα που αλλίως δεν θα είχαμε.Γιατί θα είμαστε πάντα εκείνο το παιδί που περιμένει να πέσει απο το μηχάνημα αυτη η πολύχρωμη μπαλίτσα με το δωράκι.Ετσι όπως περιμέναμε τότε ,περιμένουμε και τώρα όλα τα ευχάριστα και δυσάρεστα «δώρα» που μας επιφυλάσει η ζωή.Περιμένουμε το άγνωστο με μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας αλλα και με τις γροθιές μας σφιγμένες ώστε να προετοιμαστούμε για τα πάντα.Το μυστικό;

Ανάμεσα σε εμας και το μηχάνημα,δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Ανάμεσα στην αιτία και το αποτέλεσμα δεν μεσολαβεί τίποτα απολύτως.Κανείς άλλος άνθρωπος,αντικείμενο ή θεική δύναμη δεν ανακατεύεται στην σχέση μας με το μηχάνημα.Άσχετα με το τι φαίνεται θα μπορούσαμε να ρίξουμε ενα νόμισμα πολλές φορές και το δωράκι μας να άλλαζε χωρίς κάποιο απώτερο λόγο ή σκοπό.Με την ίδια πράξη,διαφορετικό αποτέλεσμα.Τώρα σκέψου οτι το μηχάνημα με τις πολύχρωμες μπάλες ειναι το σύμπαν και το νόμισμα που ρίχνεις ειναι μια πράξη σου.Περιμένεις μια ανταπόδοση.Μια ανταμοιβή,ενα αποτέλεσμα.Θυμάσαι άραγε το περιεχόμενο του δώρου που επαιρνες όταν ήσουν μικρός,ή αυτο που σου έχει μείνει ειναι μόνο η προσμονή,το να περιμένεις κάτι νέο,όσο μικρό ή ευτελές τελικά και αν ήταν;Θυμάσαι το μηχάνημα και αυτα που υποσχόταν,θυμάσαι και την προσμονή.

Όλες οι αναμνήσεις μας σε κίτρινο χαρτί

Που όμως δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ τελείως.Τα χρόνια περνούν όμως στο μυαλό μας μένουν κάτι βράδια και κάτι πρωινά.Κάτι εικόνες και κάποιες μυρωδιές.Μουσικές και γέλια.Και όλα αυτά σαν απο πείσμα το μυαλό μας αρνείται να τα ξεχάσει,να τα διαγράψει ώστε να αδειάσει το μέρος για κάτι περισσότερο σημαντικό.Όμως υπάρχει αλήθεια πιο σημαντικό από εκείνες τις στιγμές,τις μακρινές στιγμές όπου ο νους μας επιστρέφει ξανά και ξανά όταν θέλει να νοιώσει κάτι όμορφο,ευχάριστο και νοσταλγικό;Μάλλον όχι,γιατί για αυτες τις αναμνήσεις στην πραγματικότητα ζούμε,αξίζει να ζούμε και τελικά εξαιτίας τους το ταξίδι μας ειναι τόσο πολύτιμο.

Αγαπάμε όταν αγαπάμε,γελάμε όταν το νοιώθουμε και ρουφάμε κυριολεκτικά αυτες τις ανάσες ευτυχίας για όταν θα το έχουμε περισσότερο ανάγκη.Όταν θα πρέπει να αναλογιστούμε γιατί παλεύουμε,γιατι επιμένουμε στον δρόμο που βρισκόμαστε, όταν θα πρέπει να πάρουμε κουράγιο και δεν θα ειναι κανείς εκει για να μας σηκώσει.Όταν θα πρέπει να σηκωθούμε μόνοι μας με μόνη συντροφιά εκείνες τις ασήμαντες αναμνήσεις.Ενα χαρτί που τσαλακώνεται,μια φωτιά που ανάβει,ενα ζεστό πιάτο με το αγαπημένο μας φαγητό,ένα γνώριμο τρυφερό χέρι που μας κρατάει,μια αγκαλιά που τόσο θα ειχαμε ανάγκη και αυτή την στιγμή.Όλα αυτα λοιπόν,θα δηλώνουν παρόν στην πολύπλοκη ζωή μας με τον πιο απλό και ανθρώπινο τρόπο.Τόσο ζεστά και τόσο γλυκά,όσο μια απαλή καληνύχτα.

Σαν ελευθερώσεις το νου,τίποτα δεν σε φοβίζει.

Ούτε τα αγρίμια των καιρών,ούτε το κρύο της ζωής.Κοιτάς ψηλά και βλέπεις τον ουρανό,κοιτάς κάτω και βλέπεις την γη.Και γνωρίζεις οτι αναμέσα σε αυτά τα δύο,οτι εμφανιστεί εξαφανίζεται,ότι γεννηθεί θα πεθάνει,τα ονόματα των τρανών και η δύναμη τους θα ξεθωριάσει πιο γρήγορα και απο το χαμόγελο σου.Ανάμεσα στην γόνιμη γη και τα καθαρά άστρα,ζήσε την ιστορία σου πριν ξεθωριάσει και αυτη.Γέλασε,κλάψε,αγάπησε,κάνε λάθη,δώσε στοργή.Και να εισαι πάντα εκει όταν το πλοίο σαλπάρει.Είτε σαν επιβάτης του,είτε σαν εκείνον στο λιμάνι που κοιτάει με στοργή και με την ευχή πως κάποτε θα βρεθείτε πάλι όλοι μαζί ξανά,νέοι,όμορφοι και δυνατοί, γεμάτοι απο ιστορίες που θα κυλίσουν όμορφα,πάνω απο την φωτιά.

Μην ενοχλείς τον συγγραφέα που κρύβεται μέσα σου. Αντίθετα, βοήθησε τον.

Κάθε μέρα και μια νέα σελίδα.Καθε πρόσωπο στην ζωή σου και ένας νέος χαρακτήρας.Καθε μέρος που θα βρεθείς και μια νέα περιπέτεια. Κάθε δυσκολία,κάθε ξαφνικό γύρισμα της πορείας σου, μια πρόκληση που θα πρέπει να απαντήσεις. Η τραγικότητα και η κωμωδία απαραίτητες πλευρές της κάθε ιστορίας. Ιστορίες γραμμένες σε αναρίθμητα βιβλία θαμμένα στην βιβλιοθήκη της ζωής από την αρχή του χρόνου, κάτω από το αρχαίο δέντρο της κοσμικής φλαμουριάς εκεί που οι νόρνες επιλέγουν ανάμεσα από χιλιάδες κεφάλαια τις ιστορίες που θέλουν να ξαναδούν να ξετυλίγονται στα μάτια των θνητών.

Μην ξεχνάς

Όσο αγαπάς να χαμογελάς.Γιατί οταν θα χάσεις την αγάπη,ΑΝ την χάσεις θα θες να πάψεις να χαμογελάς.Περίεργοι που είμαστε εμεις οι άνθρωποι.Να εκτιμάμε μόνο οταν χάσουμε κάτι.Όταν μας λείψει.Όταν νοίωσουμε πως κάτι λείπει απο την ζωή μας.Κάτι σπουδαίο.Έτσι και εγω νοιώθω άδειος όταν δεν επιστρέψω στην γνώριμη ζεστή γωνιά μου,την γωνιά αυτου του μπλοκ και δεν μιλήσω.Οι έννοιες μας κρατούν μακριά και δεν πρέπει.Είμαστε άνθρωποι για εκείνα που έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας και όχι επειδή γεννηθήκαμε άνθρωποι.Άνθρωπος μαθαίνεις να είσαι,δεν γεννιέσαι ούτε εκπαιδεύεσαι.

Έτσι θέλω να ξεκινήσω και να κλείσω ,με μια φράση.Το χαμόγελο μας,να είναι ο φάρος που τραβάει τους ανθρώπους γύρω μας.Έτσι όπως το φως του φάρου περνάει μέσα απο τα σύννεφα και την ομίχλη,έτσι και το χαμόγελο μας να ξεχωρίζει μέσα και πέρα απο προβλήματα,δύσκολες καταστάσεις και αμφίβολες εκβάσεις.