Γιατί σπρώχνεις τον χρόνο;

Μήπως δεν τρέχει και απο μόνος του γρήγορα;Απο το σήμερα έχουν πεθάνει οι ήχοι.Δεν τους ακούμε,δεν κάνουμε αρκετή ησυχία για να τους αφουγκραστούμε.Και χάνονται όπως και οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας που συνοδεύουν.Τρέχουμε ,ψάχνουμε για το γρήγορο,το εύκολο το στιγμιαίο.Βιαζόμαστε να πάμε που άραγε;Να αγαπήσουμε ,να δούμε κάτι στην τηλεόραση,να ακούσουμε ενα τραγούδι άμεσα,να μιλήσουμε με έναν ανθρωπο αμέσως,χωρίς περιστροφές και καθυστερήσεις,να είναι άμεσα διαθέσιμα όλα,και τελικά όλα χάνουν την ουσία και το νόημα τους,την δύναμη και τον μύθο τους.Έτσι βιαστικά μας αντιμετωπίζει όμως και η ίδια η ζωή,που μας ανάβει, μας καίει σαν πεταλούδες της νύχτας στην δυνατή λάμπα του πολιτισμού μας και μας παρατάει πολύ γρήγορα και πολύ αναίσθητα.Την μία είμαστε στο απόγειο μιας υποθετικής δύναμης με φίλους και αγάπες και την άλλη μόνοι να προσπαθούμε να χωνέψουμε την νέα πραγματικότητα.

Advertisements

Πάει καιρός…

Μα δεν πρέπει να ξεχνάμε.Να θυμόμαστε,να μην λησμονάμε,να κάνουμε ταξίδια εκει που νοιώσαμε ασφαλείς,αισθανθήκαμε αγάπη,αφιερώσαμε για κάποιον σκοπό,είπαμε το πρώτο σ’αγαπώ,ερωτευτήκαμε,γελάσαμε,τραγουδήσαμε.Ποτέ δεν ειναι πολύ αργά ή πολυ νωρίς να επιστρέψουμε εκει που νοιώθουμε σαν το σπίτι μας,σαν ενα κομμάτι του εαυτού μας.Ετσι και εγώ,μπορεί να χάθηκα για λίγο αλλά ποτέ δεν ξεχνάω ,κανέναν και τίποτα που να αξίζει.Όταν συμβαίνει συνήθως κάτι και μας κρατάει κάπως μακριά απο εκει που αγαπάμε,καλό ειναι να αξίζει ,να ειναι ευχάριστο και να αποτελεί θετικό βήμα στην ζωή μας.Ευτυχώς για εμένα ήταν και ειναι,και αποτελεί συνέχεια μιας δύσκολης πορείας που είχα την τύχη και τιμή να με στηρίξουν κάποιοι ξεχωριστοί και υπέροχοι άνθρωποι καθώς και η δική μου επιμονή στον αγώνα ακόμα και αν φαντάζει δύσκολος και απραγματοποίητος.Γιατί τίποτα δεν καταφέρνεις αν δεν προσπαθήσεις και αν επιμένεις να τα περιμένεις όλα απο την «ανώτερη» δύναμη.Ο Θεός ,ειναι παραπάνω απο πρόθυμος να σε βοηθήσει αν εσυ προσπαθήσεις με όλες σου τις δυνάμεις.Και αυτη η τελευταία φράση ας μείνει για τα καλά στο μυαλό όλων μας.

Με ακούς τώρα;

Πάντα κυνηγάω την σκιά μου.Και πάντα χάνω εκείνο που αγαπώ πιο πολύ.Και εσύ περιμένεις να μάθεις κάτι σημαντικό,κάτι σπουδαίο κάτι που θα δώσει νόημα στην ζωή σου και θα σε κάνει να αντέξεις τα δεινά της και να προχωρήσεις  παραπέρα.Μην ψάχνεις όμως κάπου λάθος να βρείς το σωστό.Μέσα σου να ψάξεις και στους δέκα ανθρώπους που γνωρίζεις να κοιτάς αν παρέμεινες ο ίδιος ή σε άλλαξαν.Γιατί το πιο σημαντικό για εμένα ειναι να είναι κάποιος σταθερός,να πατά γερά στην γη και να αγαπάει εκείνους που τον έφεραν στον κόσμο γιατι του χάρησαν το μόνο πράγμα στην ζωή που χαρίζεται και έχει αξία.Ολα τα άλλα αποκτώνται.Κανείς άλλος δεν μπορεί να σου χαρίσει τίποτα γιατί τίποτα δεν ειναι δικό του.Και πίσω απο τα καλά λόγια να κοιτάς τις προθέσεις.

Μην με ακούς όμως γιατί έχω κάνει και εγω λάθη ,έχω χάσει ανθρώπους και τον εαυτό μου πολλές φορές,αλλά ευτυχώς τον έχω ξαναβρεί άλλες τόσες.Ανθρώπους άσε να φύγουν απο την ζωή σου,η ζωή έτσι αναπνέει,την περηφάνια σου μην χάσεις ούτε την αξιοπρεπεια σου ποτέ,γιατί όποιο έθνος την έχασε χάθηκε και εκείνο,όποιος άνθρωπος την έχασε χάθηκε και εκείνος.Αγάπα και συγχώρεσε τον εαυτό σου αλλά πάντα να τον έχεις σε έλεγχο γιατί εσύ θα διδάξεις τους άλλους πως θέλεις να σου φέρονται.Αν φέρεσαι κάλπικα ,έτσι θα σου φερθούν και εκείνοι.Πάντα κυνηγάω την σκιά μου στους αμμόλοφους του εγωισμού μου.

The new brand future

Καθώς το βράδυ πέφτει σκέφτομαι όλες τις παλιές αγάπες μου,τους φίλους και τον κόσμο που γνώρισα.Η μάλλον σκέφτομαι επιλεγμένες στιγμές μαζί τους μιας και το μυαλό αποθηκεύει μόνο εκείνες τις μνήμες που θεωρεί σημαντικές και που σε καμία περίπτωση δεν ειναι το πραγματικό,ολόκληρο, παρελθόν.Αν λοιπόν ισχύει η φράση οτι το παρελθόν μας καθορίζει και μας κάνει αυτό που είμαστε σήμερα,τότε η σωστή διατύπωση θα ήταν ότι «μας καθορίζουν εκείνες οι στιγμές που το μυαλό μας επέλεξε να αποθηκεύσει στο παρελθόν».Μια στιγμή όμως,αν το μυαλό μας κάνει κάτι τέτοιο τότε ποιος ελέγχει το μυαλό μας;Εμείς ίσως;Καλό βράδυ με ενα κομμάτι εμπνευσμένο απο ενα αγαπημένο videogame,Deus ex, which has been giving me a lot of thought the last few years.

Η ελευθερία δεν έχει σημασία τι είναι αλλά που βρίσκεται.

Τις νίκες δεν θα τις βιώσουμε ποτέ άσχετα πόσα θα πετύχουμε και πόσοι θα μας βοηθήσουν.Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ελευθερία.Είναι συναισθήματα που αν δεν βιωθούν εκ των έσω,δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν κτήμα μας και να νοιώσουμε κομμάτι τους.Με λίγα λόγια ποτέ δεν θα νοιώσει κάποιος ελεύθερος αν δεν νοιώσει έτσι πρώτα βαθιά μέσα του.Και όταν αυτό συμβεί άσχετα με το τί συμβαίνει έξω απο εκείνον,βαθμιαία και σταδιακά θα αρχίσει να εξαπλώνεται και στο κόσμο έξω και γύρω απο αυτον.Στην ουσία αν νοιώσεις ελεύθερος και νικητής, δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να μπορέσει να σου στερήσει αυτά τα συναισθήματα γιατί ακριβώς είναι ή δεν ειναι ριζωμένα μέσα σου.

Για τον λόγο αυτό το κυνήγι της επιτυχίας ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα,δεν ξεκινάει καν αν δεν εχει πιστέψει μέσα του,αδιαμφισβήτητα και πέρα κάθε λογικής ότι το αξίζει και είναι απόλυτα ικάνος για αυτό.Η δύναμη του μυαλού μας είναι τέτοια που μπορεί να αλλάξει τον έξω κόσμο με την κατάλληλη εξάσκηση και πίστη.

Το βήμα πίσω σου

Μεγάλοι και τρανοί,νοιώθουμε.Μεγάλοι και τρανοί είμαστε.Οι γιορτές πέρασαν και μια μελαγχωλία αναλαμβάνει σιγά σιγά την θέση της χαράς για τον νέο χρόνο,που πρακτικά για εμάς τους κοινούς θνητούς σημαίνει νέο ξεκίνημα,ελπίδα πως με κάποιον τρόπο όλα θα πάνε καλύτερα.Ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως ο νέος χρόνος φέρνει μόνο νέο όνομα,ενα αύξοντα αριθμό που αλλάζει την ζωή μας στο τίποτα.Εντελώς ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως ο κόσμος δεν αλλάζει ,ουτε οι συνθήκες.Αυτο που μας μένει είναι να αλλάξουμε εμεις .Στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα,τον τρόπο που σκεφτόμαστε,στον τρόπο που αντιδράμε.Αυτο που χρειαζόμαστε αληθινά όμως είναι εναν καταλύτη ,μια ουσία στην ζωή μας που θα προκαλέσει μια αντίδραση.Αντίδραση που θα εκκινήσει το νέο,την αλλαγή, την ελπίδα.Για εμένα,μια τέτοια αλλαγή μπορεί να προκαλέσει μόνο ενα συναίσθημα.Ενα καλό συναίσθημα όπως η αγάπη.

Ειναι φορές που ζηλεύω κάποιες μικρές συνήθειες των ερωτευμένων, όπως ειναι η ανάγκη να είναι μαζί για να γευματίσουν αλλίως το φαγητό δεν θα έχει εκείνη την υπέροχη γεύση.

Aut viam inveniam aut faciam

Καλημέρα,σε αυτη την συντομη ζωή!Καλημέρα σε ολα εκείνα τα υπέροχα εφήμερα συναισθήματα που ενω δεν κρατούν για πάντα μας χαρίζουν το παράδεισο.Είναι ώρα για αντεπίθεση,για να πάρουμε πίσω εδάφη που χάσαμε,να πούμε μια καλημέρα στις παλιές αγάπες και να καλοσωρίσουμε τις μελλοντικές.Δεν θα βρούμε μια τέτοια μέρα ξανά και όσες έφυγαν είναι παρελθόν.Αν δεν μας άρεσαν μπορούμε να γίνουμε ότι εμεις θέλουμε ότι επιθυμούμε ή οτι φοβόμαστε.Ο φόβος του χθες είναι η δύναμη μας αύριο.Ο φόβος του σήμερα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα θα είναι παρελθόν.Και σε έναν περίεργο κόσμο που ο χρόνος δεν υπάρχει ας ακολουθήσουμε τις φασματικές αναθυμιάσεις του έρωτα,της ελπίδας και της προσμονής για να βρούμε τον δρόμο μας μέσα απο το αχανές διάστημα.

Να αγαπάς εκείνον που προσπαθεί

και όχι την επιτυχία,γιατί μέσα απο τους προσωπικούς αγώνες προβάλλει ο  αληθινός χαρακτήρας.Μέσα απο την αιώνια διαμάχη,απο τις απογοητεύσεις και τις ήττες εκείνος που συνεχίζει να αγωνίζεται μετατρέπεται σε ένα σπουδαίο παράδειγμα όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για όλους που πίστεψαν ότι έφτασαν στα όρια τους, ότι δεν αντέχουν άλλο,πως ήρθε το τέλος του ταξιδιού τους.Γιατί η σπουδαιότερη ποιότητα στην ζωή είναι μία.Το να μην το βάζει κανείς ποτέ κάτω ,να μην συμβιβάζεται να μην επαναπαύεται.Στην ακινησία κρύβεται μόνο ο θάνατος,ενώ η ζωή απαιτεί κίνηση.Αγώνα για την πρώτη αναπνοή μας, αγώνα και για την τελευταία.Αυτο δεν σημαίνει οτι πρέπει να εξαντλείται κανείς.Υπάρχουν πολλών ειδών μάχες και η αναμονή ,η ανάπαυλα σαν στρατηγικές είναι σοφές.Μόνο να μην γίνουν μόνιμες καταστάσεις γιατί τότε αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα.Μην ξεχνάμε πως αν κερδίσουμε τον σπουδαιότερο αντίπαλο της ζωής μας,τον κακό εαυτό μας,τότε κανείς και τίποτα άλλο δεν ειναι ικανό να μας σταθεί εμπόδιο.

Είναι ή πιστεύω ότι είναι;

Μερικές φορές ή μάλλον όλες η λήψη μιας σημαντικής απόφασης συνοδεύεται με αμφιβολίες για την ορθότητα της.Και ανάμεσα στις αμφιβολίες δεσπόζουσα θέση έχει μια ερώτηση.Θα τα καταφέρω;Πόσες και πόσες φορές κάναμε πίσω απο τον φόβο και μόνο μιας πιθανής αποτυχίας.Πόσες επίσης φορές η προσπάθεια που τελικά κάναμε δεν ήταν αντάξια των ικανοτήτων/δυνάμεων μας μειωμένη απο τον φόβο της αποτυχίας;Η πραγματική ερώτηση όμως που πρέπει να βάλουμε στον εαυτό μας είναι άλλη.

Πιστεύω πως θα τα καταφέρω;Βάζοντας την λέξη πιστεύω δίνουμε μια εντελώς άλλη διάσταση στην υπόλοιπη πρόταση.Μια απο τις μεγαλύτερες αλήθειες του κόσμου ειναι η εξής:Οι άνθρωποι κάνουν μόνο ότι πιστεύουν πως είναι αληθινό.Μόνο ότι πιστεύουν ότι είναι σωστό.Μόνο ότι πιστεύουν ότι πρέπει.Μόνο ότι πιστεύουν πως είναι αναγκασμένοι.Ποτέ δεν έκαναν κάτι που δεν πίστεψαν ότι έχει την παραμικρή πιθανότητα ή αξία.Πιστεύω στον Θεό.Πιστεύω στην αριστερά (να πω και μια μαλακία πρωι πρωι).Πιστεύω στον Παναθηναικό(δεύτερη).Πιστεύω στην κοινωνία ,στην δικαιοσύνη στους νόμους.Κυρίως πιστεύω στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου.Όλες αυτές οι έννοιες κατάφεραν να υπάρχουν στην ζωή μας επειδή κάποια στιγμή μας είπαν να τις πιστέψουμε (άλλοι όχι εμεις).

Μια ωραία μέρα του φθινοπώρου

Είναι όταν βάζεις το εμείς πάνω από το εγω.Όταν εμπιστεύεσαι τον άλλο και όταν αμφιβάλλεις.Όταν αγαπάς την βροχή,ακριβώς όπως αγαπάς τον ήλιο.Όταν δεν γνωρίζεις να αγαπάς ,αλλά το μαθαίνεις σιγά σιγά μαζί με τον σύντροφό σου.Η αγάπη εδώ που τα λέμε,είναι και λίγο φθινόπωρο σωστά;Θα κάνει την όμορφη μέρα αλλά θα έχει και τις βροχερες.Ξέρεις ότι θα έρθει πρώτα ο χειμώνας και μετά η άνοιξη.Και ότι πρέπει να αντέξεις τους χειμώνες και να τους δεχθείς τόσο φυσικά και δεδομένα όσο είναι και οι εποχές.Αν αντέξεις λοιπόν το κρύο και τα χιόνια τότε έκανες σωστή προετοιμασία.Τότε σου αξιζει η άνοιξη σου : και το πλούσιο καλοκαίρι.Τα κέρδισες με το σπαθί σου όπως και κάθε τι άλλο στη ζωή σου ,όχι με την εμφάνιση και τα άδεια λόγια ,αλλά με το περιεχόμενο σου.Με τα υλικά που αποτελούν τον χαρακτήρα σου.

Γιατί ,ναι ρε φίλε,η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι η μοίρα του και το πεπρωμένο του.Γιατί και παλι,ναι ρε φίλε φθινόπωρο και χειμώνας θα έρθει για όλους μα για όλους, αυτό που μετράει όμως είναι πως θα τους αντιμετωπίσεις.Θα τους δεις σαν μια πρόκληση, μια αφορμή για να προχωρήσεις μπροστά,ή σαν μια δικαιολογία για να μείνεις πάλι πίσω;Ο χαρακτήρας σου ,αυτό είναι η φιλοσοφική σου λίθος.Αυτός είναι ο καταλύτης ώστε η πέτρα να μετουσιώνεται σε χρυσό και τα διαμάντια σε στάχτη.Αυτή τη λιθο την κουβαλάμε διαχρονικά μέσα μας αλλά έλα που όλοι ψάχνουμε να την βρούμε έξω από εμάς;Ψάχνεις μια ζωη κάτι που έχεις ήδη μέσα σου και ποτέ δεν το βρίσκεις.Ειρωνεία η ανοησία;