Μόνο που έβλεπε το όνειρο του τότε,δάκρυσε.Όμως οταν ένας πόλεμος μαίνεται,πρέπει να συμμετέχεις.Πρέπει να αντιδράσεις,να πάρεις πρωτοβουλία,να παλέψεις.Το αίμα στα χέρια σου ειναι ζεστό όταν ειναι δικό σου,έχει αξία και πρέπει να το δώσεις για καλό σκοπό.Τα όνειρα διαφέρουν απο νου σε νου και σχηματίζουν κόσμους που κάποτε όλοι παλέψαμε για να κάνουμε πραγματικότητα.Είναι η ευλογία ενος ήρεμου,κατασταλαγμένου νου.Ειναι η εκπλήρωση της επιθυμίας για δημιουργία και αυτοπραγμάτωση.Σαν απάντηση και τα όνειρα μας αγαπουν.Μας λατρεύουν όπως τα λατρεύουμε και εμεις,σαν παλιοί φίλοι που ποτέ δεν μας ξεχνούν.Γεννιούνται και μεγαλώνουν μαζί μας και ποτέ δεν πεθαίνουν με εμας γιατί ενα όνειρο δεν πρέπει ποτέ να σβήνει αλλά να συνεχίσει να ζει μέσα σε άλλον άνθρωπο.
Συνέχεια
Μήπως δεν τρέχει και απο μόνος του γρήγορα;Απο το σήμερα έχουν πεθάνει οι ήχοι.Δεν τους ακούμε,δεν κάνουμε αρκετή ησυχία για να τους αφουγκραστούμε.Και χάνονται όπως και οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας που συνοδεύουν.Τρέχουμε ,ψάχνουμε για το γρήγορο,το εύκολο το στιγμιαίο.Βιαζόμαστε να πάμε που άραγε;Να αγαπήσουμε ,να δούμε κάτι στην τηλεόραση,να ακούσουμε ενα τραγούδι άμεσα,να μιλήσουμε με έναν ανθρωπο αμέσως,χωρίς περιστροφές και καθυστερήσεις,να είναι άμεσα διαθέσιμα όλα,και τελικά όλα χάνουν την ουσία και το νόημα τους,την δύναμη και τον μύθο τους.Έτσι βιαστικά μας αντιμετωπίζει όμως και η ίδια η ζωή,που μας ανάβει, μας καίει σαν πεταλούδες της νύχτας στην δυνατή λάμπα του πολιτισμού μας και μας παρατάει πολύ γρήγορα και πολύ αναίσθητα.Την μία είμαστε στο απόγειο μιας υποθετικής δύναμης με φίλους και αγάπες και την άλλη μόνοι να προσπαθούμε να χωνέψουμε την νέα πραγματικότητα. 
Μα δεν πρέπει να ξεχνάμε.Να θυμόμαστε,να μην λησμονάμε,να κάνουμε ταξίδια εκει που νοιώσαμε ασφαλείς,αισθανθήκαμε αγάπη,αφιερώσαμε για κάποιον σκοπό,είπαμε το πρώτο σ’αγαπώ,ερωτευτήκαμε,γελάσαμε,τραγουδήσαμε.Ποτέ δεν ειναι πολύ αργά ή πολυ νωρίς να επιστρέψουμε εκει που νοιώθουμε σαν το σπίτι μας,σαν ενα κομμάτι του εαυτού μας.Ετσι και εγώ,μπορεί να χάθηκα για λίγο αλλά ποτέ δεν ξεχνάω ,κανέναν και τίποτα που να αξίζει.Όταν συμβαίνει συνήθως κάτι και μας κρατάει κάπως μακριά απο εκει που αγαπάμε,καλό ειναι να αξίζει ,να ειναι ευχάριστο και να αποτελεί θετικό βήμα στην ζωή μας.Ευτυχώς για εμένα ήταν και ειναι,και αποτελεί συνέχεια μιας δύσκολης πορείας που είχα την τύχη και τιμή να με στηρίξουν κάποιοι ξεχωριστοί και υπέροχοι άνθρωποι καθώς και η δική μου επιμονή στον αγώνα ακόμα και αν φαντάζει δύσκολος και απραγματοποίητος.Γιατί τίποτα δεν καταφέρνεις αν δεν προσπαθήσεις και αν επιμένεις να τα περιμένεις όλα απο την «ανώτερη» δύναμη.Ο Θεός ,ειναι παραπάνω απο πρόθυμος να σε βοηθήσει αν εσυ προσπαθήσεις με όλες σου τις δυνάμεις.Και αυτη η τελευταία φράση ας μείνει για τα καλά στο μυαλό όλων μας. 
Πάντα κυνηγάω την σκιά μου.Και πάντα χάνω εκείνο που αγαπώ πιο πολύ.Και εσύ περιμένεις να μάθεις κάτι σημαντικό,κάτι σπουδαίο κάτι που θα δώσει νόημα στην ζωή σου και θα σε κάνει να αντέξεις τα δεινά της και να προχωρήσεις παραπέρα.Μην ψάχνεις όμως κάπου λάθος να βρείς το σωστό.Μέσα σου να ψάξεις και στους δέκα ανθρώπους που γνωρίζεις να κοιτάς αν παρέμεινες ο ίδιος ή σε άλλαξαν.Γιατί το πιο σημαντικό για εμένα ειναι να είναι κάποιος σταθερός,να πατά γερά στην γη και να αγαπάει εκείνους που τον έφεραν στον κόσμο γιατι του χάρησαν το μόνο πράγμα στην ζωή που χαρίζεται και έχει αξία.Ολα τα άλλα αποκτώνται.Κανείς άλλος δεν μπορεί να σου χαρίσει τίποτα γιατί τίποτα δεν ειναι δικό του.Και πίσω απο τα καλά λόγια να κοιτάς τις προθέσεις.
Τις νίκες δεν θα τις βιώσουμε ποτέ άσχετα πόσα θα πετύχουμε και πόσοι θα μας βοηθήσουν.Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ελευθερία.Είναι συναισθήματα που αν δεν βιωθούν εκ των έσω,δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν κτήμα μας και να νοιώσουμε κομμάτι τους.Με λίγα λόγια ποτέ δεν θα νοιώσει κάποιος ελεύθερος αν δεν νοιώσει έτσι πρώτα βαθιά μέσα του.Και όταν αυτό συμβεί άσχετα με το τί συμβαίνει έξω απο εκείνον,βαθμιαία και σταδιακά θα αρχίσει να εξαπλώνεται και στο κόσμο έξω και γύρω απο αυτον.Στην ουσία αν νοιώσεις ελεύθερος και νικητής, δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να μπορέσει να σου στερήσει αυτά τα συναισθήματα γιατί ακριβώς είναι ή δεν ειναι ριζωμένα μέσα σου.
Μεγάλοι και τρανοί,νοιώθουμε.Μεγάλοι και τρανοί είμαστε.Οι γιορτές πέρασαν και μια μελαγχωλία αναλαμβάνει σιγά σιγά την θέση της χαράς για τον νέο χρόνο,που πρακτικά για εμάς τους κοινούς θνητούς σημαίνει νέο ξεκίνημα,ελπίδα πως με κάποιον τρόπο όλα θα πάνε καλύτερα.Ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως ο νέος χρόνος φέρνει μόνο νέο όνομα,ενα αύξοντα αριθμό που αλλάζει την ζωή μας στο τίποτα.Εντελώς ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως ο κόσμος δεν αλλάζει ,ουτε οι συνθήκες.Αυτο που μας μένει είναι να αλλάξουμε εμεις .Στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα,τον τρόπο που σκεφτόμαστε,στον τρόπο που αντιδράμε.Αυτο που χρειαζόμαστε αληθινά όμως είναι εναν καταλύτη ,μια ουσία στην ζωή μας που θα προκαλέσει μια αντίδραση.Αντίδραση που θα εκκινήσει το νέο,την αλλαγή, την ελπίδα.Για εμένα,μια τέτοια αλλαγή μπορεί να προκαλέσει μόνο ενα συναίσθημα.Ενα καλό συναίσθημα όπως η αγάπη.
Καλημέρα,σε αυτη την συντομη ζωή!Καλημέρα σε ολα εκείνα τα υπέροχα εφήμερα συναισθήματα που ενω δεν κρατούν για πάντα μας χαρίζουν το παράδεισο.Είναι ώρα για αντεπίθεση,για να πάρουμε πίσω εδάφη που χάσαμε,να πούμε μια καλημέρα στις παλιές αγάπες και να καλοσωρίσουμε τις μελλοντικές.Δεν θα βρούμε μια τέτοια μέρα ξανά και όσες έφυγαν είναι παρελθόν.Αν δεν μας άρεσαν μπορούμε να γίνουμε ότι εμεις θέλουμε ότι επιθυμούμε ή οτι φοβόμαστε.Ο φόβος του χθες είναι η δύναμη μας αύριο.Ο φόβος του σήμερα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα θα είναι παρελθόν.Και σε έναν περίεργο κόσμο που ο χρόνος δεν υπάρχει ας ακολουθήσουμε τις φασματικές αναθυμιάσεις του έρωτα,της ελπίδας και της προσμονής για να βρούμε τον δρόμο μας μέσα απο το αχανές διάστημα.