1453 λόγοι για μια ελευθερία

Σήμερα ,με αφορμή την άλωση της πόλης θα ήθελα να πω λίγα πραγματάκια.Δεν θα αναφέρω τα ιστορικά γεγονότα τα οποία λίγο πολύ θα τα γνωρίζετε. Εξάλλου, όλο και σε κάποιο μεγάλο μπλοκ θα έχετε δει έστω και επιφανειακά αφιέρωμα για την αποφράδα μέρα του ελληνισμού όπως την ονομάζουν. Η ιστορία είναι ύπουλη υπόθεση. Αυτά που τελικά φτάνουν σε εμάς μέσα από τις σελίδες των βιβλίων ή τις διηγήσεις των μεγαλύτερων σπάνια ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Είναι ποτισμένα με την γνώμη χιλιάδων ανθρώπων που τα μετέφεραν, έγραψαν και μετέδωσαν. Και αυτό πολλές φορές είναι κακό.

Θα σας μιλήσω λοιπόν όχι για τα γεγονότα ούτε για το πόσο σπουδαίος λαός είμασταν (που δεν είμασταν εδώ που τα λέμε).Κάνεις λαός δεν είναι σπουδαίος, παρά μόνο κάποιες αποφάσεις λίγων που τελικά χαράζουν την ιστορία στο πέρασμα των αιώνων. Θα μιλήσω για την ελπίδα και την πίστη που πρέπει να έχει ο άνθρωπος ώστε να ξεχωρίσει και να δώσει ένα μήνυμα στις μελλοντικές γενιές. Ελπίδα που πολλές φορές δεν συμβαδίζει με την λογική αλλά φλερτάρει με το αδύνατο άπιαστο και ουτοπικό. Αυτό το είδος είναι που δημιουργεί ήρωες ,έπη και απερίγραπτη περηφάνια.Πίστη που δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο ούτε και θα ανθίσει ποτέ εδώ.Είναι πίστη που προέρχεται από το θείο από την άπειρη νοημοσύνη που δημιουργεί και προστατεύει και ποτέ δεν καταστρέφει.

Μην φοβάσαι, ο θεός σου θα σε σώσει

Ξέρετε δεν είναι απαραίτητο να δίνετε χρήματα στους παπάδες ώστε να νιώσετε καλά εσείς και να σωθεί και η ψυχή σας. Άν θέλετε να κάνετε το καλό,δώστε,βοηθήστε την διπλανή σας οικογένεια που έχει ανάγκες και ο πατέρας είναι άνεργος.Και αν δεν έχετε τέτοια -πιθανόν να ζείτε βόρεια προάστια-ανοίξτε τα μάτια και τα αφτιά σας.Σίγουρα κάπου θα αξίζει να δώσετε ότι έχει ο καθένας.Φέτος, έτσι για αλλαγή, μην τα δίνετε σε επαγγελματίες  ζητιάνους ή στην εκκλησία.Χαμένα θα πάνε.Και μεν μπορεί να αισθανθείτε καλά αλλά στην ουσία δεν θα κάνετε κανένα καλό αν τελικά αυτό μετράει στις πράξεις σας και όχι η «εικόνα».

Δύσκολες μέρες, σκληρές εποχές  και όποιος νοιώθει πραγματικά την ανάγκη να βοηθήσει μπορεί να βρεί πολλές αφορμές.Ο θεός ζεί μέσα στα δημιουργήματά του και όχι στους εκπροσώπους του.Ο Γιος του για τους αδύναμους έζησε και θυσιάστηκε και όχι για τους φαρισαίους.Εκείνα τα καλοταϊσμένα καθάρματα τον σταύρωσαν και τότε και τώρα.Τον Θεό τον βλέπεις στα μάτια εκείνου που έχει ανάγκη,αυτού που δεν μπορεί να υπερασπίσει μόνος του τον εαυτό του.Και Εκείνος σε βλέπει μέσα απο τα μάτια του.Για αυτό μέγιστο καθήκον του ανθρώπου είναι να προστατεύει και όχι να ευλογεί τα γένια του.

Η σημασια της Αναστασης

Αυτες τις μερες θρηνουμε εξι μερες τον Ιησου πανω στο σταυρο και μια μονο την ανασταση του.Φυσικα αυτο γινεται για να ζησουμε οσο ειναι δυνατο το θειο δραμα εως την κορυφωση του που ειναι τελικα η νικη της ζωης απεναντι στο θανατο,της πιστης απεναντι στην καθε μορφης απιστια, στην συγχωρεση και την ελπιδα οτι ο καθενας εχει την δυνατοτητα να σωθει αρκει να πιστεψει ειλικρινα ,βαθια,και ολοψυχα.Ειναι η θυσια ομως αυτη που μας συγκινει μας μιλαει βαθια στην πληγωμενη καρδια μας και μας δινει κουραγιο να συνεχισουμε, μια υπενθύμιση οτι στο τελος δεν εχουμε αναγκη την αγαπη κανενος αλλου εκτος απο την αγαπη του ιδιου μας του δημιουργου.Την οποια μας την εδωσε απολυτα.Στο σταυρο εκεινο ηταν ο ιδιος ο θεος που σταυρωθηκε για τις αμαρτιες των ανθρωπων γιατι ο Χριστος ο Θεος και το αγιο πνευμα ειναι το ιδιο,ειναι ενα αλλα και ξεχωριστα κατα ενα υπεροχο τροπο.

Με την πορεια και την συγκλονιστικη κορυφωση του το μυστηριο αυτο, εδωσε το μυνημα πως ο καθενας,ανεξαρτητα ποσο μικρος, αδυναμος,χαμενος,ξεγραμμενος απο τις καρδιες των ιδιων των συνανθρωπων του,μπορει να σωθει.Μπορει να επιλεξει.Δεν θελει πλουτο,φημη ,αναγνωρισημοτητα,φιλους -για την ακριβεια δεν εχει αναγκη τιποτα εκτος απο την αγαπη του ιδιου του θεου.Του στοργικου αυτου πατερα,