Ας μην ξεχναμε

Οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι…:

1. Δεν χάνουν χρόνο με το να λυπούνται τον εαυτό τους για αυτά που τους συνέβησαν, για το «πώς ήρθαν τα πράγματα», ή για το πώς τους συμπεριφέρθηκαν άλλοι. Αντίθετα, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και του ρόλου τους στη ζωή και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη.

2. Δεν γίνονται υποχείρια άλλων. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να πάρουν τον έλεγχο από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κάποιον άλλο να έχει εξουσία επάνω τους. Δε θα έλεγαν για παράδειγμα την εξής φράση: «Το αφεντικό μου με κάνει να νιώθω άσχημα», κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τον τρόπο που αντιδρούν στις καταστάσεις.

3. Δεν προσπαθούν να αποφύγουν μια αλλαγή. Αντίθετα, καλωσορίζουν κάθε θετική αλλαγή και είναι πρόθυμοι και ευέλικτοι. Καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.

4. Δε σπαταλούν ενέργεια σε πράγματα που δε μπορούν να ελέγξουν. Για παράδειγμα

5)Μια ζωη που αξιζε

» Μην πειραξεις τα παιδια μου σε παρακαλω» .Ηταν γονατισμενος πανω απο το αψυχο πλεον σωμα της γυναικας του και εκλαιγε με αναφυλητα.»Σε παρακαλω πηρες οτι ηθελες μην πειραξεις τα παιδια μου».
Ενα χαμογελο ικανοποιησης χαραχτηκε στο προσωπο του αξιωματουχου της αυλης.»Δεν το νομιζω¨.»Στραφηκε προς τον στρατιωτη που κρατουσε δεσμια την κορη του.»Φερτην εδω»
Το κοριτσακι , οχι πανω απο 12 χρονων φοβισμενο κοιταζε ακομα την μητερα του στο κρυο πατωμα οταν την εφεραν μπροστα του.
«Ενα τετοιο απεχθες εγκλημα οπως το να κλεψεις απο τον αρχοντα σου και μαλιστα οταν σου ειχε δειξει τοσο μεγαλη εμπιστοσυνη δεν ξεπληρωνεται μονο με μια ζωη.» Επιασε το κεφαλι της μικρης και το σηκωσε ενω το κρυο μαχαιρι του ακουμπησε στον λαιμο της.

Εξελιξη ,ενα δικοπο μαχαιρι

Που μας εχει ταυτισει με τους πιθηκους.Η αληθεια ειναι πως οι περισσοτεροι γενετιστες, υποστηριζουν την ιδεα του υπερτερου,οτι η εξελιξη καθοριζεται κυριως απο τις συνθηκες και τους μηχανισμους προσαρμογης του καθε πλασματος ξεχωριστα.Απο που ομως προηρθε ολη αυτη η υλη για την δημιουργια του συμπαντος;Παλιοτερα ειχα ακουσει μια φραση οτι το «υλικο» στην ακρη τη μυτης μας μπορει να προερχεται απο το σωμα ενος δεινοσαυρου, εκατομμυρια χρονια πριν.Τιποτα δεν παραγεται απο το τιποτα.Η υλη στο συμπαν -ειδικα στην γη-ανακυκλωνεται ,μετασχηματιζεται και επιστρεφει, μαζι φυσικα με τονους αστρικης σκονης που δεχεται η γη καθημερινα απο το διαστημα.Το καθε κυτταρο μας, εχει μνημη, μνημη απο ενα κομματι ξυλου ή απο εναν κοκκο αλατιου απο το οποιο προηλθε μεσω της καταναλωσης τροφης κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης και οχι μονο, (για αυτο ειναι ΤΟΣΟ σημαντικη η διατροφη μια εγκυου) .Ολο το σωμα μας ειναι κομματι ενος βιολογικου παζλ το οποιο ανακατευεται και ανασχηματιζεται απο την αρχη του κοσμου,ετσι η υλη γινεται σαρκα, η σαρκα χωμα, το χωμα ξυλο και το ξυλο πετρα, αμμος, λασπη, τροφη και παλι σαρκα.Ειναι τα υλικα απο τα οποια γινεται ενας ζωγραφικος πινακας, το θεμα του οποιου ειναι στα χερια του δημιουργου.Αυτο ομως μας οδηγει σε πιο ενδιαφεροντα συμπερασματα.Η υλη που ανακατευεται και δημιουργει ανθρωπους, για παραδειγμα, εχει μνημες απο τα μερη που προηλθε.Ετσι εμεις σαν ενα δημιουργημα που αποτελειται απο κομματια αλλων δημιουργηματων εχουμε τις ικανοτητες που προηλθαν απο την μνημη προηγουμενων ολοτητων.Συμπαθειες και αδυναμιες, ικανοτητες και αρρωστιες ,ναι ακομα και αρρωστιες.

29 Μαΐου 1453: Η άλωση της Πόλης από τον οθωμανικό στρατό

Σαν σήμερα τα στρατεύματα του σουλτάνου Μωάμεθ Β’ κατέλαβαν την Πόλη μετά από πολιορκία δύο μηνών.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς σηματοδότησε και επίσημα το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ουσιαστικά την αρχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διατηρώντας την ίδια πρωτεύουσα με παράφραση του ονόματός της.
Πρόκειται για την δεύτερη Άλωση της Κωνσταντινούπολης μετά την κατάληψη της το 1204 από τους Σταυροφόρους.
Το χρονικό της Άλωσης
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ’ όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.

Απλα λογια

Συνηθως δεν γραφω εδω για αυτα τα θεματα.Μα μας κοροιδευουν και θελω να φωναξω,Τι ανοητοι που ειμαστε εμεις οι ελληνες αν μας ταισεις, μας δωσεις λιιιγη εξουσια πανω στις ζωες μας, και πολλα πραγματα να χασουμε…Οι κυβερνησεις μας κοροιδευουν.Μας βλεπουν σαν μεγαλες ,παχιες αγελαδες,που αφου καλοταισαν ,τωρα αρμεγουν αφοβα,τον φοβο μας,την συγκατανευση μας, την παραδοση μας,την συνεργεια μας σε εγκληματα (οχι πολεμου!!) και φυσικα την αμεση η εμμεση βοηθεια μας στην ολοκληρωση του σχεδιου,ενος οχι και τοσο μεγαλοπνοου ουτε και ευφυους.Το «κολπο» εδω δεν ειναι ουτε οι περιτεχνοι σχεδιασμοι ουτε οι σκευωριες αιωνων προετοιμασιας.

Το ¨κολπο» ειναι η υπομονη.Ποση υπομονη αληθεια χρειαζεται να μετατρεψεις ενα εθνος οπου γαλουχηθηκε με τις μεγαλες στιγμες της βαθιας ιστοριας του, με τις ιδεες του «ανωτερου», «εκλεκτου»,»μεγαλειωδους» και της σπιθας οπου ξεσπασε η φωτια του πολιτισμου στην παγκοσμια ιστορια;Ποση μαεστρια θελει για να κανεις τους νεοελληνες να πιστεψουν οτι η συνεισφορα τους στην παγκοσμια ιστορια ξεκινησε και τελειωσε χιλιαδες χρονια πριν;

4)Η υποσχεση

«Ολοι, απο καπου προερχομαστε.Απο καπου λεμε οτι ηρθαμε.Υπαρχει ενα μερος που νοιωθουμε οτι ανηκουμε και που αποκαλουμε ,σπιτι».

Η Αλεξανδρα παγωσε.Εμεινε και κοιτουσε την γυναικεια μορφη που την φωτιζε η δυση μεσω ενος και μονο παραθυρου πισω της.
«Ξερω οτι φοβασαι.Μα θα πρεπει να ακουσεις καλα αυτα που θελω να σου πω.Δεν εχουμε πολυ χρονο».Κοιταξε την πορτα πισω της.»Κλειδωσε την σε παρακαλω», ειπε.»Δεν εχουμε πολυ χρονο.»
Η κοπελλα ψελλησε «ειμαι πληγωμενη».
«Το ξερω.Το βλεπω.Σε παρακαλω κανε αυτο που σου ειπα».Χαμηλωσε το βλεμμα της στο τραυμα.»Δεν προκειται να πεθανεις απο αυτο.Αλλα αν δεν κανεις αυτα που θα σου πω, θα ευχεσαι να ειχες πεθανει».
Προσπαθοντας ακομα να καταλαβει αν ηταν ονειρο η πραγματικοτητα γυρισε και ασφαλισε τον παραλογα εξωφρενικο εξω κοσμο με τον ενα και μοναδικο συρτη που ειχε η χοντρη ξυλινη πορτα.Εδω μεσα τουλαχιστον ενοιωθε ασφαλεια.

3)Ενα οχι και τοσο λευκο χιονι

Πανω στο οβαλ τραπεζι μια πετσετα,ενα μαχαιρι, ενα πιρουνι ,ενα πορσελανινο πιατο,ενα αδειο ποτηρι κρασι.
Ηταν ευκολο, αληθεια.
Το πιατο ακριβως μπροστα και λιγο πιο ψηλα απο το υψος των καρπων, μαχαιρι αριστερα, το ενοχλητικο πιρουνι στα δεξια η πετσετα πανω απο το πιατο και παντα μα παντα το αριστερο χερι στα γονατα ενω το δεξι να ακουμπαει λιγο στην ακρη του τραπεζιου.
«Τι ανοητοι κανονες» σκεφτηκε η αλεξανδρα.»Ηταν ανοητοι κανονες απο την στιγμη που το τραπεζι δεν ειχε καν την θεση του αρχηγου της οικογενειας!Ποιο οβαλ τραπεζι εχει κορυφη ανοητη δασκαλα;Πως θα ξεχωρισουν τα μελη της οικογενειας απο την στιγμη που δεν μπορεις να ξεχωρισεις τον επικεφαλη της;.Ποσο μαλλον να εχει λογικη η ταξη και οι τυποι πανω σε αυτο το τραπεζι«.

2)Αξιωματικος

Ο χρονος ειναι ενα περιεργο χαρτι που ενω οι ακρες του ειναι ευθυγραμμες με το κεντρο του,ειναι τοσο μεγαλο που κομβικα καποια σημεια του κυρτωνουν ακριβως οσο χρειαζεται, ωστε να σχηματιστει ενας τελειος κυκλος οπου ολα τα γεγονοτα επαναλαμβανονται ξανα και ξανα.
«και ειναι τοσο ευθραστος που μπορει να γινει σταχτη πολυ ευκολα σαν ενα απλο,κομματι χαρτι» ειπε ο σημαδεμενος και προσθεσε
‘κατι που εχω κανει τοσες φορες στο παρελθον».
Προσπαθοντας να καταλαβει ποια νηματα εδεναν που, εκανε τα ματια του στενα,σχεδον σαν δυο σχισμες.Αυτη την φορα θα πετυχαινε, εκεινη η φορα θα ηταν η ευκαιρια που εψαχνε τοσο μα τοσο καιρο.Οι προηγουμενες δεν ειχαν αντεξει αρκετα, μα για την τελευταια ειχε ελπιδες οτι θα αντεχε.Το εβλεπε στα ματια της και στο πεισμα της που ειχε για ζωη.Θα μπορουσε να βαλει τους υπηρετες του να την βασανισουν, ετσι, για να ακουει τις κραυγες της το βραδυ οταν προσπαθουσε να παρει εμπνευση για να στησει σωστα το μεγαλο Αργαλειο Της Ζωης.Αλλα δεν ηθελε να την εξαντλησει.Ηθελε να εχει τις δυναμεις της ατοφιες για να αντεξει τις δοκιμασιες του μυαλου που σκοπευε να την υποβαλλει.

Παρανοια η λογικη;

Το μεγαλυτερο οπλο στην ζωη ενος ανθρωπου του σημερα ειναι το απροβλεπτο.Ειναι η στροφη που ΔΕΝ επρεπε να παρει,ειναι η εμμονη σε θεματα που τα εχουν ισοπεδωσει εδω και καιρο.Ειναι το ακαθοριστο , τεραστιο και αγνωστο συμνπαν της φαντασιας.Οταν η σκεψη δεν υπαρχει παρα μονο στην σφαιρα του απιθανου, υπερβολικου η αδυνατου.
Μου αρεσει η λεξη αδυνατο, ειναι σαν να παιζεις με τις πιθανοτητες και να ξερεις οτι θα χασεις παντα.Εκει γεννιουνται τα θαυματα,τα κατορθωματα και τα απιστευτα που γινονται πιστευτα,η ελπιδα μου κατορθωνει και επιβιωνει προς πεισμα ολων, χαμενο ονειρο ενος παιδιου που τελικα πραγματοποιειται.Ειναι η

ΓΙΑΤΙ;

Η βροχη δεν σταματαει.Καθως ομως τα παντα θολωνουν οπως και η κριση μου ολα αυτα τα χρονια,νομιζω πως φοβαμαι.Φοβαμαι για αυτα που δεν εκανα ενω θα μπορουσα.Η κρυα δυναμη μου φευγει απο τα χερια, αυτα τα χερια που με κρατησαν, με εσπρωξαν ,μου εδωσαν το πλεονεκτημα με εκαναν να πιστεψω,προσωρινα , πως ημουν ατρωτος.Λιγο θεος λιγο ηρωας και λιγο πρωταγωνιστης ΚΑΙ στις ζωες καποιων αλλων.Δεν εχω μαθει να γονατιζω, θεοι βοηθηστε με, δεν θελω να γονατισω ουτε αυτην την στιγμη, ειναι τοσοι γυρω μου και με βλεπουν, με ματια ακινητα στεγνα, κορες διεσταλμενες και ενα παγωμενο χαμογελο,δεν θελω να τους απογοητευσω γιατι ολοι εκεινοι εφυγαν για να ειμαι εγω εδω σημερα και να βρισκομαι εδω,σε πεισμα ολων των ζωντανων και νεκρων πλασματων που συναντησα απεναντι μου, γιατι η μαχη ειναι μεγαλυτερη, πολυ μεγαλυτερη απο εμενα πολυ μεγαλυτερη απο αυτο που βλεπω.
Η βροχη δεν