ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας γάτος και μια αλεπού έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να γυρίσουν μαζί τον κόσμο. Από φαγητό δε δυσκολεύονταν καθόλου γιατί, κάθε φορά που πεινούσαν, η αλεπού άρπαζε και από ένα κοτόπουλο και το έτρωγαν. 

Μια σταγόνα παρελθόν να ξεδιψάσει η ψυχή μου

Ζούμε στο παρόν,πάντα.Κοιτάμε το μέλλον και τις δύσκολες στιγμές αναπολούμε το παρελθόν.Το παρελθόν ειναι που μας δίνει δύναμη αλλά και που μας την παίρνει πίσω.Προσπαθούμε να προσδιορίσουμε το παρόν,πάντα με βάση το παρελθόν μας.Ετσι,αλλάζουμε την πραγματικότητα μας,την διαστρεβλώνουμε και την κάνουμε μια φυσική συνέχεια του χθες.Ειναι όμορφο αυτο όμως γιατι μας χαρίζει μια αυθεντικότητα που αλλίως δεν θα είχαμε.Γιατί θα είμαστε πάντα εκείνο το παιδί που περιμένει να πέσει απο το μηχάνημα αυτη η πολύχρωμη μπαλίτσα με το δωράκι.Ετσι όπως περιμέναμε τότε ,περιμένουμε και τώρα όλα τα ευχάριστα και δυσάρεστα «δώρα» που μας επιφυλάσει η ζωή.Περιμένουμε το άγνωστο με μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας αλλα και με τις γροθιές μας σφιγμένες ώστε να προετοιμαστούμε για τα πάντα.Το μυστικό;

Ανάμεσα σε εμας και το μηχάνημα,δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Ανάμεσα στην αιτία και το αποτέλεσμα δεν μεσολαβεί τίποτα απολύτως.Κανείς άλλος άνθρωπος,αντικείμενο ή θεική δύναμη δεν ανακατεύεται στην σχέση μας με το μηχάνημα.Άσχετα με το τι φαίνεται θα μπορούσαμε να ρίξουμε ενα νόμισμα πολλές φορές και το δωράκι μας να άλλαζε χωρίς κάποιο απώτερο λόγο ή σκοπό.Με την ίδια πράξη,διαφορετικό αποτέλεσμα.Τώρα σκέψου οτι το μηχάνημα με τις πολύχρωμες μπάλες ειναι το σύμπαν και το νόμισμα που ρίχνεις ειναι μια πράξη σου.Περιμένεις μια ανταπόδοση.Μια ανταμοιβή,ενα αποτέλεσμα.Θυμάσαι άραγε το περιεχόμενο του δώρου που επαιρνες όταν ήσουν μικρός,ή αυτο που σου έχει μείνει ειναι μόνο η προσμονή,το να περιμένεις κάτι νέο,όσο μικρό ή ευτελές τελικά και αν ήταν;Θυμάσαι το μηχάνημα και αυτα που υποσχόταν,θυμάσαι και την προσμονή.

Όλες οι αναμνήσεις μας σε κίτρινο χαρτί

Που όμως δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ τελείως.Τα χρόνια περνούν όμως στο μυαλό μας μένουν κάτι βράδια και κάτι πρωινά.Κάτι εικόνες και κάποιες μυρωδιές.Μουσικές και γέλια.Και όλα αυτά σαν απο πείσμα το μυαλό μας αρνείται να τα ξεχάσει,να τα διαγράψει ώστε να αδειάσει το μέρος για κάτι περισσότερο σημαντικό.Όμως υπάρχει αλήθεια πιο σημαντικό από εκείνες τις στιγμές,τις μακρινές στιγμές όπου ο νους μας επιστρέφει ξανά και ξανά όταν θέλει να νοιώσει κάτι όμορφο,ευχάριστο και νοσταλγικό;Μάλλον όχι,γιατί για αυτες τις αναμνήσεις στην πραγματικότητα ζούμε,αξίζει να ζούμε και τελικά εξαιτίας τους το ταξίδι μας ειναι τόσο πολύτιμο.

Αγαπάμε όταν αγαπάμε,γελάμε όταν το νοιώθουμε και ρουφάμε κυριολεκτικά αυτες τις ανάσες ευτυχίας για όταν θα το έχουμε περισσότερο ανάγκη.Όταν θα πρέπει να αναλογιστούμε γιατί παλεύουμε,γιατι επιμένουμε στον δρόμο που βρισκόμαστε, όταν θα πρέπει να πάρουμε κουράγιο και δεν θα ειναι κανείς εκει για να μας σηκώσει.Όταν θα πρέπει να σηκωθούμε μόνοι μας με μόνη συντροφιά εκείνες τις ασήμαντες αναμνήσεις.Ενα χαρτί που τσαλακώνεται,μια φωτιά που ανάβει,ενα ζεστό πιάτο με το αγαπημένο μας φαγητό,ένα γνώριμο τρυφερό χέρι που μας κρατάει,μια αγκαλιά που τόσο θα ειχαμε ανάγκη και αυτή την στιγμή.Όλα αυτα λοιπόν,θα δηλώνουν παρόν στην πολύπλοκη ζωή μας με τον πιο απλό και ανθρώπινο τρόπο.Τόσο ζεστά και τόσο γλυκά,όσο μια απαλή καληνύχτα.

Σαν ελευθερώσεις το νου,τίποτα δεν σε φοβίζει.

Ούτε τα αγρίμια των καιρών,ούτε το κρύο της ζωής.Κοιτάς ψηλά και βλέπεις τον ουρανό,κοιτάς κάτω και βλέπεις την γη.Και γνωρίζεις οτι αναμέσα σε αυτά τα δύο,οτι εμφανιστεί εξαφανίζεται,ότι γεννηθεί θα πεθάνει,τα ονόματα των τρανών και η δύναμη τους θα ξεθωριάσει πιο γρήγορα και απο το χαμόγελο σου.Ανάμεσα στην γόνιμη γη και τα καθαρά άστρα,ζήσε την ιστορία σου πριν ξεθωριάσει και αυτη.Γέλασε,κλάψε,αγάπησε,κάνε λάθη,δώσε στοργή.Και να εισαι πάντα εκει όταν το πλοίο σαλπάρει.Είτε σαν επιβάτης του,είτε σαν εκείνον στο λιμάνι που κοιτάει με στοργή και με την ευχή πως κάποτε θα βρεθείτε πάλι όλοι μαζί ξανά,νέοι,όμορφοι και δυνατοί, γεμάτοι απο ιστορίες που θα κυλίσουν όμορφα,πάνω απο την φωτιά.

Γιορτές αγάπης

Γιορτινές μέρες μπροστά μας,δείξτε την αγάπη σας σε εκείνους που το αξίζουν και σε αυτους που την έχουν ανάγκη.Θυμηθείτε πως άνθρωποι δεν γινόμαστε μόνο στις γιορτές αλλά αυτες τις μέρες οι συνθήκες ειναι ιδανικές για να αποδεχθούν την αγάπη και εκείνοι που δεν πιστεύουν πλέον σε αυτην.Με αφορμή λοιπόν των ημερών,ας γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.Ας γίνουμε πάλι παιδιά.Ας ξεχάσουμε όσα μας έχουν μάθει και ας πιστέψουμε στα όνειρα,τα παραμύθια και τις ξεχασμένες ιστορίες της γιαγιάς και του παππού.

Ας χαθούμε…

…σε εναν κόσμο φτιαγμένο απο παλιά βιβλία,κούπες καφέ,φωτιές,περιπέτειες,βροχερές μέρες και βραδινές συζητήσεις με αγαπημένους μας.

Ένας εχθρός που δεν υπάρχει

Να αγαπάς ότι μισείς,γιατί σου θυμίζει μια μεγάλη αλήθεια για τον εαυτό σου.Το μίσος δεν ειναι αρνητικό συναίσθημα,όπως πολλοί πιστεύουν αλλα αν μπορείς να το διαχειριστείς σωστά μπορεί να σου διδάξει και να σου αποκαλύψει πολλά πράγματα για τον εαυτό σου.Δεν είμαστε μαθημένοι να μισούμε.Και συνήθως πίσω απο αυτο το συναίσθημα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια.Κάτι που μιλάει για τον εαυτό μας,για το πόσο λάθος αντιδράμε σε κάποια κατάσταση,κάποιον φόβο που πρέπει να ξεπεράσουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε,διανοητικά αλλά και κυριολεκτικά.

Μην σταματάς να επιμένεις σε ότι σε κρατάει ζωντανό

Μην σταματήσεις να αγαπάς εκείνο που γεμίζει την καρδιά σου περηφάνια.Μην σταματάς να αγωνίζεσαι για ότι θεωρείς μοναδικό και πολύτιμο.Ακριβώς όπως η καρδιά σου δεν θα σταματήσει ποτέ να χτυπάει για εσένα όσο εσυ πιστεύεις σε εκείνη.Να ξυπνάς και να κοιμάσαι,να ζείς με ένα πάθος που θα κάνει την ψυχή σου να φτερουγίζει απο χαρά και την καρδιά σου να χτυπάει γρήγορα και δυνατά.

Ότι κρατάς ζωντανό μέσα στην καρδιά σου,σε κρατάει και εκείνο ζωντανό και σε προστατεύει απο το κακό.Δεν σε εγκαταλείπει γιατί δεν θα το εγκαταλείψεις και εσυ.

Θυμήσου το αυτό και επέμεινε πεισματικά να μην το απαρνηθείς ποτέ στην ζωή σου.Είτε ειναι ευλογία ή κατάρα,είτε αν ειναι όνειρο ή εφιάλτης,αγάπη ή μίσος,κρατήσου απο αυτό και κάντο να σε αγαπήσει.

Η ματιά του παρατηρητή

Τελικά όλα τα θέματα της ζωής μας πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε αποστασιοποιημένοι γιατί μόνο έτσι μπορούμε να επιλέξουμε την καλύτερη για εμας απόφαση.Αποφάσεις που παίρνουμε για εμας ,μέσα απο την δική μας οπτική που ειναι επηρεασμένη απο τις απόψεις,τις εμπειρίες και τους φόβους μας,τις αντιλήψεις και τις ιδέες μας ειναι και θα ειναι πάντα επιρρεπείς στο λάθος και στις περισσότερες περιπτώσεις θα αποδειχθούν εσφαλμένες.Για αυτο,παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και κάνουμε πίσω,τόσο ώστε να μπορούμε να δούμε καθαρά την γενική εικόνα.Σκεφτόμαστε ότι έγινε σε κάποιον άλλο ετσι ούτε τα συναισθήματα μπορούν να μας μπερδέψουν και να οδηγήσουν την κρίση μας σε σφάλμα.Όταν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την απόσταση που πρέπει,γιατί παρόλα αυτα,ειμαστε άνθρωποι,εμπιστευόμαστε τον ρόλο αυτο σε εναν καλό ,έμπιστο φίλο μας.Για αυτό πρέπει να μην ξεχνάμε,ο άνθρωπος δεν μπορεί να πορέυεται στην ζωή μόνος.Τα μεγαλύτερα λάθη τα κάναμε γιατί δεν ζητήσαμε μια συμβουλή απο εναν φίλο ή γιατί ζητήσαμε απο τον λάθος άνθρωπο.Προσέχουμε πάντα ποιούς επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας γιατί αργά η γρήγορα η ποιότητα των ανθρώπων μας,θα επεκταθεί και σε εμας τους ίδιους ότι και αν σημαίνει αυτό.

Fell In Love With An Alien

Ετικέτες

Μουσική, βίντεο

Μεγαλώνουμε αλλά γουστάρουμε.Και μαζί με εμας, όλα τα όμορφα πράγματα.Τα άσχημα μας κράτησαν άυπνους,μας προβλημάτισαν αλλά μας δίδαξαν και τα αφήσαμε πίσω.Και η αγάπη πάντα κερδίζει,ακόμα και έξω απο το σύμπαν της ζωής μας.