Γιατί σπρώχνεις τον χρόνο;

Μήπως δεν τρέχει και απο μόνος του γρήγορα;Απο το σήμερα έχουν πεθάνει οι ήχοι.Δεν τους ακούμε,δεν κάνουμε αρκετή ησυχία για να τους αφουγκραστούμε.Και χάνονται όπως και οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας που συνοδεύουν.Τρέχουμε ,ψάχνουμε για το γρήγορο,το εύκολο το στιγμιαίο.Βιαζόμαστε να πάμε που άραγε;Να αγαπήσουμε ,να δούμε κάτι στην τηλεόραση,να ακούσουμε ενα τραγούδι άμεσα,να μιλήσουμε με έναν ανθρωπο αμέσως,χωρίς περιστροφές και καθυστερήσεις,να είναι άμεσα διαθέσιμα όλα,και τελικά όλα χάνουν την ουσία και το νόημα τους,την δύναμη και τον μύθο τους.Έτσι βιαστικά μας αντιμετωπίζει όμως και η ίδια η ζωή,που μας ανάβει, μας καίει σαν πεταλούδες της νύχτας στην δυνατή λάμπα του πολιτισμού μας και μας παρατάει πολύ γρήγορα και πολύ αναίσθητα.Την μία είμαστε στο απόγειο μιας υποθετικής δύναμης με φίλους και αγάπες και την άλλη μόνοι να προσπαθούμε να χωνέψουμε την νέα πραγματικότητα.

Advertisements

Πάει καιρός…

Μα δεν πρέπει να ξεχνάμε.Να θυμόμαστε,να μην λησμονάμε,να κάνουμε ταξίδια εκει που νοιώσαμε ασφαλείς,αισθανθήκαμε αγάπη,αφιερώσαμε για κάποιον σκοπό,είπαμε το πρώτο σ’αγαπώ,ερωτευτήκαμε,γελάσαμε,τραγουδήσαμε.Ποτέ δεν ειναι πολύ αργά ή πολυ νωρίς να επιστρέψουμε εκει που νοιώθουμε σαν το σπίτι μας,σαν ενα κομμάτι του εαυτού μας.Ετσι και εγώ,μπορεί να χάθηκα για λίγο αλλά ποτέ δεν ξεχνάω ,κανέναν και τίποτα που να αξίζει.Όταν συμβαίνει συνήθως κάτι και μας κρατάει κάπως μακριά απο εκει που αγαπάμε,καλό ειναι να αξίζει ,να ειναι ευχάριστο και να αποτελεί θετικό βήμα στην ζωή μας.Ευτυχώς για εμένα ήταν και ειναι,και αποτελεί συνέχεια μιας δύσκολης πορείας που είχα την τύχη και τιμή να με στηρίξουν κάποιοι ξεχωριστοί και υπέροχοι άνθρωποι καθώς και η δική μου επιμονή στον αγώνα ακόμα και αν φαντάζει δύσκολος και απραγματοποίητος.Γιατί τίποτα δεν καταφέρνεις αν δεν προσπαθήσεις και αν επιμένεις να τα περιμένεις όλα απο την «ανώτερη» δύναμη.Ο Θεός ,ειναι παραπάνω απο πρόθυμος να σε βοηθήσει αν εσυ προσπαθήσεις με όλες σου τις δυνάμεις.Και αυτη η τελευταία φράση ας μείνει για τα καλά στο μυαλό όλων μας.

Να θυμάμαι

Πώς η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντική για δύο λόγους.Πρώτα αφορά την ελληνική ιστορία.Και μετά, μιλάει για την ζωή που πρέπει να διάγει ο σύγχρονος άνθρωπος.Γιατί δεν είμαστε μόνο σάκοι με κόκκαλα.Δεν έχει σημασία μόνο το ανελέητο κυνήγι για καλοπέραση και άνεση.Ο τελευταίος αυτοκράτορας μιας κατά τα άλλα παρηκμασμενης κοινωνίας ,επέλεξε το να πεθάνει με τα ιδανικά που πίστευε, παρά να ζήσει χωρίς αυτά.Πόσοι θα το έκαναν αυτό σήμερα άραγε;Πόσοι θα απαρνηθούν τους σαγηνευτικους ψιθύρους της καλοπερασης και της εύκολης ζωής;Οταν ο ανθρωπος ζει με γνωμονα τις επίγειες απολαυσεις και την εναγωνιωδη διατήρηση τους, γινεται υπηρετης τους και στην ουσια ,ενα τιποτα.Οταν ομως ζει συνηθισμένα αλλα τις στιγμες της επιλογης παιρνει τις σωστες αποφασεις, αυτες  οχι μονο τον εξυψωνουν απο το επιπεδο του ζωου σε αυτο του πνευματικου οντος αλλα και του χαριζουν ιστεροφημια και δυναμη περα απο καθε φαντασια.Θελει θαρρος για να επιλεξεις οτι δεν επιλεγουν οι αλλοι.Δεν το εχουν ολοι.Μαλιστα ,θα ελεγα οτι το εχουν ελαχιστοι και αυτο ακριβως διαχωριζει την μαζα που άγεται και φέρεται απο εκεινους που ειναι παραδειγματα προς μιμιση για ολους τους αδυναμους ανθρωπους.

Το κοστος ειναι μεγαλο τις περισσοτερες φορες, δεν θα σας πω ψεμματα.Ειναι μια επιλογη που δεν την κανει κανεις ευκολα.Οταν την κανει ομως,γινεται θρυλος,ιστορια που ζει οσο ζουν και οι ανθρωποι που εμπνεει.Ο Κωνσταντινος λοιπον ηξερε τι θα συνεβαινε.Ηξερε το τελος ποιο θα ηταν.Δεν ηταν τυφλος κουφος ουτε εθελοτυφλουσε.Ηταν κεφαλη σε μια παρηκμασμενη κοινωνια οπου οι δομες της ειχαν χαλαρωσει τοσο που ηταν ενα βημα πριν απο την πληρη διαλυση.

Ευχές

Η Ανάσταση δεν έγινε για να σφάζουμε αρνιά,ούτε για να τσουγκρίζουμε αυγά.Ούτε για να βγάζουμε φωτογραφίες τα κοκορέτσια ούτε τα άδεια μετά πιάτα.Η Ανάσταση συμβολίζει την πνευματική ανάσταση του ανθρώπου απέναντι στον πόνο,την αρρώστια,την δυστυχία και την μοναξιά.Στην καταπίεση και την απελπισία.Πόσο έχουμε χάσει το νόημα σε κάποια θέματα.Το Πάσχα δεν είναι μια δυτική γιορτή αφιερωμένη στον θεο του καταναλωτισμού.Ανάψτε μια λαμπάδα και δείτε μέσα στο φως της τον προσωπικό σας αγώνα να ζει και να δικαιώνεται.Και προσευχηθήτε η ανάσταση να γίνει μέσα στην ψυχή και όχι στο πιάτο της επόμενης μέρας.Χρόνια πολλά και Ανάσταση όπου και όπως η ψυχή μας θέλει ας έχει.

Οι σειρην(ες)άκιδες (τσόντες) του πολέμου

Τις τελευταίες μέρες μας εχουν ζαλίσει τον έρωτα,πρήξει τα αρχίδια δηλαδή με σενάρια πολέμου με τους Τούρκους.Λες και οι Τούρκοι αλλη δουλειά δεν έχουν να την πέσουν σε μια χρεωκοπημένη χώρα για να πάρουν τα χρέη της.Ειναι και η απέναντι χώρα στα πολύ καλά της,οικονομικά και πολιτικά, με στρατηγούς αστέρια που αποφάσισαν να αγνοήσουν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού στέλνοντας μας συνεχώς μηνυματάκια αγάπης,οτι όπου να ναι έρχονται ώστε να έχουμε πλύθει και να έχουμε βάλει και το απαραίτητο λαδάκι.Και δεν υπάρχει ενας δημοσιογράφος να φωνάξει ,ρεε μαλακες,μήπως με αυτο το σενάριο βολεύονται και ο σουλτανος και ο μπαγλαμας μας;Μηπως με αυτο το παραμυθακι φροντίζουν να αποσπάσουν την προσοχή των γκιαούριδων απο τα τρεχοντα οικονομικα προβλήματα;

Καλά, τα ρεζιλίκια τα δικά μας ειναι γνωστά ,οι άλλοι απέναντι να δεις τι φάπες παίρνουν συνεχώς.Κατι οικοι τους υποβαθμίζουν,η Αμερική τους έχει γυρίσει την πλάτη,οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους δεν λες οτι πηγαινουν και καλά,οικονομία σε ύφεση,παραγωγή σε ύφεση,φέσια παντού,Με την κρίση αυτη όμως σφίγουν οι κώλοι.Σου λεεί ο Ελληνας,σου λεει και ο Τουρκος, ωχ αμαν ο εχθρός δεν ειναι η μαλακία που μας δέρνει,οι μαλάκες οι πολιτικοί μας,το οικονομικό αδιέξοδο,η ανεργία αλλά είναι ο απέναντι.Οι ξένοι μας έχουν πάρει χαμπάρι και μας έχουν συνδεμένους με Καιρο,την ώρα που τις έχουμε βγάλει και τις μετράμε όλη την ώρα.Την στιγμή που αν η Αμερική θέλει, μπορεί να καθηλώσει τα αεροπλάνα τα δικα μας και των άλλων στην γη , για όσο γουστάρει,όποτε γουστάρει.

Αρχή και τέλος.Γιατί το χάνουμε στην πορεία;

Για να πετύχεις στην ζωή,απλοποίησε τα πράγματα.Απλοποίησε τον εαυτό σου.Τις σκέψεις σου.Όσες περισσότερες πληροφορίες δώσεις σε εναν υπολογιστή,σαν το μυαλό σου,μπορεί να δημιουργήσει ενα ακριβέστερο μοντέλο πρόβλεψης.Αλλά το ποσοστό του σφάλματος θα αυξηθεί.Στην ερώτηση ακρίβεια ή ασφάλεια η απάντηση ποτέ δεν είναι μονόδρομος.Ο ανθρώπινος νους έχει κατασκευαστεί ώστε να βλέπει και να επεξεργάζεται ενα πράγμα κάθε φορά.Και η φύση το έκανε για εναν πολύ καλό λόγο. Η αδυναμία αντίληψης της ολότητας,των πάντων δηλαδή είναι δεδομένη και απο την στιγμή που δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε τα πάντα ταυτόχρονα στο περιβάλλον μας ,ειναι προτιμοτερο να επικεντρωθούμε στο ένα παρα σε ένα μέρος του συνόλου.Ειναι,σαν να ακους 10 ανθρώπους ταυτόχρονα να περιγράφουν κατι.Εσυ όμως θα επιλέξεις μια άποψη,μια οπτική αφου η αλήθεια μπορει να μην περιγράφεται καν στις 10 διαφορετικες γνώμες.

Τι κίνητρο να γράψω και αυτό…

Ποτέ δεν με εκπλησσουν μερικοί άνθρωποι.Έτσι θα ήθελα να αρχίσω τις σκέψεις μου.Το ότι είμαστε παιδιά του χάους το γνωρίζω καλά.Το να προσπαθούμε όμως να χαλάσουμε κάτι ακόμα και αν αυτο τελικά μας βλάψει και εμας,μόνο και μόνο επειδή θέλουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στους άλλους,αυτο προσωπικά το ονομάζω άμυαλη χαζομάρα.Λες και ποτέ,ήταν η χαζομάρα έξυπνη.Μπροστά σε αυτή την μορφή ανοησίας μένω πάντα άναυδος γιατί η συνηθέστερη αντίδραση μου ειναι να θέλω να πιστεύω ότι μέσα στην βλακεία του ένας άνθρωπος μπορεί και τελικά θα καταλάβει ποιο ειναι το συμφέρον του.Να κάνω υπομονή ειδικά αν μου ειναι και συμπαθής.Αλλα ρε φίλε μου ,μερικοί ειναι πέραν κάθε σωτηρίας.Και αφού δεν θέλει να δει το συμφέρον του,γιατί να θέλω να του το δείξω εγω με το ζόρι;

Αντι να δείξεις το καλό του σε έναν ηλίθιο κάνε κάτι άλλο, ασχολήσου με κάτι πιο ευχάριστο και επικοδομητικό.Η συμβουλή της ημέρας.Στην τελική όταν δεν έχεις ανάγκη κανέναν ο χαμένος είναι εκείνος που δεν το βλέπει και όχι εσυ.Το συμφέρον σου είναι βέβαια να πηγαίνουν όλα καλά, μερικές φορές με τρόπους που δεν έχεις και λόγο να κατσεις να αναλύσεις σε μερικούς, αλλά αν αυτό δεν γίνεται,πριν αρχίσεις να τσακώνεσαι και να σπέρνεις θύελλες,κάνε το αμέσως πιο αποτελεσματικό όταν έχεις να κάνεις με αγνή ανοησία.Αδιαφορία και τρέλλα.Θέμα που βρήκα βραδιάτικα.Αλλά απο το να γεμίσω 10 αράδες με βρισιές,ή να τις ξεστομίσω σε εκείνον που τις αξίζει αλλά που δίκιο δεν θα βρώ,βρίσκω καλύτερο το να γράψω με ευπρέπεια δυο παραγράφους όπου εκλογικεύω την ανοησία, την ηλιθιότητα και την εκπληκτικά προβλέψιμη εμμονή κάποιων να οδεύουν προς την παρακμή.Και προτιμώ να τελειώσω με μία αγαπημένη μου λέξη .Ακμή.

Μακεδονία ήταν μια περιοχή όπου έμεναν κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι.

Και αυτο μόνο ήταν η Μακεδονιά.Εμείς άραγε τι είμαστε;Ξέρει κανείς που μένουμε;Θέλει κάποιος να πάρει ονόματα και περιοχές των νέων Ελλήνων;Για ποιόν λόγο νοιώθουμε περήφανοι όταν μας λένε Μακεδόνες;Θέλουμε λίγη απο την δόξα,την λάμψη κάποιων πολύ σπουδαίων ανθρώπων που δεν υποτάχτηκαν στην ωμή δύναμη,στην λογική των αριθμών,στην απειλή για αφανισμό,αλλά πίστεψαν στους εαυτούς τους και σε εκείνα που μπορούσαν να καταφέρουν.Δεν τα κατάφεραν επειδή ήταν Έλληνες,δεν τα κατάφεραν επειδή τους ονόμαζαν Μακεδόνες,τα κατάφεραν επειδή πίστεψαν στους εαυτούς και τις ικανότητες τους όταν κανείς άλλος δεν το έκανε.Παράδειγμα για μίμηση ,αιώνες μετά, λαοί διεκδικούν την προγονικότητα τους με εκείνους.Λαοί μικροί,που την μόνη λάμψη που αξιώνονται,είναι εκείνων που έτυχε να ζήσουν πάνω σε ένα κομμάτι γης,εξαπατημένοι απο την ψευδαίσθηση πως το μεγαλείο είναι κληρονομικό,ανήκει σε ένα αντικείμενο ή σε κάποιο κομμάτι γης.

Ένα κρύο βράδυ σαν και αυτό

Μιας που κάνει κρύο καλή ειναι η κουβερτούλα.Και τι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι;Μια γωνιά του κόσμου,ένα μαλακό μέρος να φωλιάσουμε ,μια ζεστή κουβέρτα να κουρνιάσουμε.Ισως μιά κούπα με ζεστό γάλα ή καφέ να μας χαλαρώσει και ένα καλό χιλιοδιαβασμένο βιβλίο για να επισκεφτούμε τους γνώριμους πια κόσμους του για ακόμα μια φορά ζώντας μαζί με τους αγαπημένους μας χαρακτήρες.Αν έχουμε και λίγη θέα απο το παράθυρό μας τον ουρανό,για να σηκώνουμε που και που το κεφάλι αναπολώντας στιγμές που μας γεμίζουν αγάπη και χαρά,είναι ακόμα καλύτερο.Ενα τραπεζάκι κοντά μας για να ακουμπάμε την ζεστή κούπα μας,ξύλινο κατα προτίμηση.Σιγά σιγά θα νυστάξουμε ειναι βέβαιο γιατί θα νοιώσουμε ασφάλεια και θαλπώρη,αγαπητοί στο μέρος μας σαν να ανήκουμε εκει.Και θα χαμογελάσουμε γιατί είμαστε ακόμα νέοι και ικανοί.Τα όνειρα της νύχτας,θα μπορέσουμε να τα πραγματοποιήσουμε την επόμενη μέρα.Στον λόγο της υπεροχης ιστορίας που διαβάζουμε,στην σιγουριά που μας δίνει το μικρό αλλά δικό μας κομμάτι σε αυτόν τον τεράστιο κόσμο.Γιατί σε εκείνη την ζεστή και ασφαλή γωνία,είμαστε θεοί και βασιλιάδες,ήρωες και ιδιοκτήτες για στιγμές που κρατάνε όσο ολόκληρος ο χρόνος.

Καληνύχτα…

Η ελευθερία δεν έχει σημασία τι είναι αλλά που βρίσκεται.

Τις νίκες δεν θα τις βιώσουμε ποτέ άσχετα πόσα θα πετύχουμε και πόσοι θα μας βοηθήσουν.Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ελευθερία.Είναι συναισθήματα που αν δεν βιωθούν εκ των έσω,δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν κτήμα μας και να νοιώσουμε κομμάτι τους.Με λίγα λόγια ποτέ δεν θα νοιώσει κάποιος ελεύθερος αν δεν νοιώσει έτσι πρώτα βαθιά μέσα του.Και όταν αυτό συμβεί άσχετα με το τί συμβαίνει έξω απο εκείνον,βαθμιαία και σταδιακά θα αρχίσει να εξαπλώνεται και στο κόσμο έξω και γύρω απο αυτον.Στην ουσία αν νοιώσεις ελεύθερος και νικητής, δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να μπορέσει να σου στερήσει αυτά τα συναισθήματα γιατί ακριβώς είναι ή δεν ειναι ριζωμένα μέσα σου.

Για τον λόγο αυτό το κυνήγι της επιτυχίας ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα,δεν ξεκινάει καν αν δεν εχει πιστέψει μέσα του,αδιαμφισβήτητα και πέρα κάθε λογικής ότι το αξίζει και είναι απόλυτα ικάνος για αυτό.Η δύναμη του μυαλού μας είναι τέτοια που μπορεί να αλλάξει τον έξω κόσμο με την κατάλληλη εξάσκηση και πίστη.