Αχ που θα σε πάω που θα σε πάω.Στα καλύτερα.Η ένοχη απόλαυση του τζαμπατζη.Τις πρωην μου τις καλοείχα μην νομίζετε.Αλλα αν δεν έχεις περάσει από παγκάκι , δεν έχεις καταλάβει τι πάει να πει mainstream έρωτας.Κλεμμένο απο τα αγαπητά παιδιά του luben.tv.Θα μου το συγχωρήσουν.
Πάμε λοιπόν!
Τα ανοιξιάτικα δειλινά είναι ωραίο να κατηφορίζεις από τα Εξάρχεια στην Κάνιγγος κι από κει στην Κοτζιά κι απ’ τα στενά στο Μοναστηράκι, με τον ήλιο να δίνει στους μπεζ τοίχους νεοκλασικών, πολυκατοικιών και εγκαταλελειμένων κτιρίων την ίδια πορτοκαλί απόχρωση που όλο και εξαφανίζεται, καθώς ο ήλιος βυθίζεται πίσω από το Χαϊδάρι και το Αιγάλεω.
Καμιά φορά, σε αυτούς τους περιπάτους περνάς, εσύ, μοναχική ύπαρξη, με τα ακουστικά στα αυτιά συντονισμένος στον Εν Λευκώ, πετυχαίνεις εκείνα τα πρώτα ανοιξιάτικα ζευγάρια να καταλαμβάνουν, σαν άλλοι αντιεξουσιαστές, κάθε παγκάκι στο δρόμο σου για να απολαύσουν το πρώτο frozen yoghurt στο δείλι της θερινής περιόδου. Συνέχεια