Μαύρο και άσπρο πάντα

Σε μια χώρα ηρώων αλλά και προδοτών.Όταν κάποιοι ζουν σαν δημαγωγοί, άλλοι πεθαίνουν για κάτι άυλο,μια ιδέα που οι περισσότεροι την έχουν ποδοπατήσει καιρό τώρα.Πως γίνεται να υπάρχουν 300 προδότες στην βουλή και την ίδια στιγμή κάποιοι να υπηρετούν και να χάνονται για μια πατρίδα, ένα έθνος, προστατεύοντας το από τους εξωτερικούς κινδύνους όταν οι πιο σοβαροί κίνδυνοι είναι εσωτερικά;Παλικάρια ,θα σας θυμούνται λίγοι και καλοί.Όχι αυτοί που τώρα φωνάζουν και κάνουν παραστάσεις μπροστά σε κάμερες και πίσω από μικρόφωνα.Αυτοί δεν αξίζουν καν να αναφέρουν το όνομα σας.Οι υπόλοιποι όμως ξέρουν καλά.Γνωρίζουν την αλήθεια και θα την κρατήσουν στις καρδιές τους όσο ακόμα χτυπούν.Μπορεί να μην αναφερθείτε στα χαρτιά των προκατειλημμένων ιστορικών του μέλλοντος αλλά έχετε γραφτεί για πάντα στην αιώνια πέτρα της μνήμης της πατρίδας μας. Ώστε εκείνοι που πρέπει, να μην σας ξεχάσουν ποτέ.Δίπλα σε ονόματα όπως του Λεωνίδα,του Παλαιολόγου και του Κολοκοτρώνη.Δίπλα στον ανώνυμο στρατιώτη που έπεσε στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας.Δεν πέσατε για πάρτι σας,σε κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα ούτε από το πολύ φαγητό ή το ποτό.Δεν ξεψυχήσατε κάποιο βράδυ στο ζεστό κρεβάτι σας. Πεθάνατε για την Ελλάδα.

Lacuna Coil – Losing My Religion