Για άλλη μια φορά στο χείλος του γκρέμου

Είναι να απορεί κάποιος πόσα έχει τραβήξει αυτός ο τόπος.Ετοιμάζεται να ζήσει και χειρότερες καταστάσεις όμως.Ευθύνες έχουν πολλοί, κατά συντριπτικό όμως μέγεθος έχουν οι πολιτικοί.Πολιτικοί, όλων των τάξεων και προελεύσεων.Όλων των χώρων όλα τα χρόνια απο τότε που κατέβηκε από εκείνο το αεροπλάνο ο εθνοπατέρας Καραμανλής για να σώσει την Ελλάδα.Από εκείνον και μετά όσοι κυβέρνησαν την χώρα ήταν ανδρείκελα,πολύ λίγοι για μια τέτοια ευθύνη.Μαλθακοί,ευθυνόφοβοι,ιδεαλιστές της μεγάλης τσέπης και του εύκολου κέρδους.Ο μόνος που αποτέλεσε εξαίρεση σαν άνθρωπος και σαν πολιτικός άντρας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.Ήταν βέβαια λαμόγιο από τα λίγα,ήταν όμως και άντρας που προκαλούσε σεβασμό (ακόμα και δέος) όπου πήγαινε.Τον έτρεμαν εχθροί αλλά και φίλοι.Κυρίως όμως ήταν ένας πολιτικός που παρά τα μύρια ελαττώματα του είχε πυγμή και θάρρος.Και την απαραίτητη δόση τρέλας που κάθε άνθρωπος είναι καλό και ωφέλιμο να έχει στην ζωή του. Από εκεί και έπειτα όμως…

Ο κάθε πολιτικός είναι και άνθρωπος.Για να καταλάβουμε λοιπόν τι πολιτικός είναι (ή μπορεί να γίνει) ο κάθε άνθρωπος πολύ απλά τον κρίνουμε πρώτα σαν άνθρωπο.Θα πηγαίνατε σε έναν γιατρό που δεν έδειχνε σίγουρος για τον εαυτό του;Θα τον εμπιστευόσασταν με την ζωή σας;Ή σε κάποιον τεχνικό αυτοκινήτου που είναι μαλθακός και αλαζόνας;Τι θα ήξερε από μηχανές άραγε και πώς θα χειριζόταν ένα πρόβλημα που απαιτούσε φυσική δύναμη;Αντίστοιχα λοιπόν ποιοι πολιτικοί τόσα χρόνια τώρα ήταν εκείνοι που γέμισαν το μάτι;Μπορούν άραγε ο Γιώργος Παπανδρέου,ο Σημίτης,ο Καραμανλής,ο Μητσοτάκης,ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας να κάνουν μια καλή εντύπωση σαν άνθρωποι πρώτα απο όλα ώστε να κάνουν και σαν πολιτικοί αργότερα;‘Ολοι τους είναι άτολμοι, δειλοί,χωρίς τις απαραίτητες δυνάμεις ώστε να κρατήσουν μια χώρα ζωντανή, πόσο μάλλον να σηκώσουν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού στις πλάτες τους.Όσο το χρήμα έρεε άφθονο ήξεραν πολύ καλά να το «διαχειριστούν».Έπαιρναν δέκα στην τσέπη έδιναν ένα και στους υπόλοιπους.Χωρίς έλεγχους και με πολλά λεφτά,κυβερνούσαν άνετα.Αργότερα όμως και όταν ήρθε η κρίση,στα δύσκολα τι έκαναν;Φοβήθηκαν και φοβούνται τις τομές,τις γενναίες αποφάσεις μα κυρίως τις συνέπειες που σαν πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν.

Ας είμαστε ειλικρινείς,αν τους βλέπατε στον δρόμο και δεν γνωρίζατε πως ήταν αυτοί που είναι δεν θα τους εμπιστευόσασταν ούτε το σπίτι σας να σας φυλάξουν για ένα απόγευμα.Γιατί πρώτα απο όλα είναι αδύναμοι και ανεπαρκείς σαν άνθρωποι.Αλήθεια,φανταστείτε μόνο τον Μητσοτάκη τον νεότερο,αυτό το μεγαλομανή κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που η εμπειρία του στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπερνάει τα 7 χρόνια αν τα κάνεις όλα σούμα,τι τερατουργήματα θα κάνει αν πάρει το τιμόνι της χώρας επάνω του.Πόσο πολύ αγαπάει αυτό το παιδί τον εαυτό του και πόσο μισεί τον υπόλοιπο κόσμο!Ζορίζεται να χαμογελάει,χαλιέται να μιλάει για κάτι πέρα απο τον ίδιο και φυσικά βαριέται αφόρητα να ακούει για φτώχεια,για περιορισμένα οικονομικά και για τον καθημερινό αγώνα που δίνει ο άνθρωπος για να επιβιώσει μιας και που ο ίδιος ποτέ δεν τον έχει ζήσει.Μια χούφτα λοιπόν βουτυρόπεδα κυβερνούν μια χώρα και την εκπροσωπούν διεθνώς.Αλήθεια θα έκανε ποτέ ο Τσακαλώτος για καθηγητής;Σκεφτείτε να γελάσετε λίγο τον άνθρωπο που πολλές φορές δεν ακούει ο ίδιος τον εαυτό του αλλά θα πρέπει η φωνή του να φτάνει δυνατά και καθαρά στα αφτιά των ηγετών όλου του κόσμου για λογαριασμό μιας χώρας όπου προφανώς η σωματική αναπηρία αποτελεί στίγμα κακού και δύστροπου ανθρώπου αλλά που αγνοεί την πνευματική αναπηρία τόσο έκδηλα ώστε να την επιλέγει συνεχώς και συστηματικά χρόνια τώρα στην πολιτική και πολιτιστική ζωή της.

Πόσο θα αντέξει ακόμα αυτή η χώρα τις κακές επιλογές ακατάλληλων ανθρώπων;Πόσο μέχρι να φτάσει και τυπικά στην χρεωκοπία;Πόσα μνημόνια δεν θα εφαρμοστούν ακόμα ,το επόμενο πάντα χειρότερο από το προηγούμενο μέχρι να καταλάβει πώς οι επιλογές όπου ανίκανοι άνθρωποι παρουσιάζουν σαν λύσεις είναι παραμύθια δειλών που αρνούνται να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα;Δειλών που φοβούνται όπως φοβούνται και σαν άνθρωποι στην υπόλοιπη τους ζωή;Πότε θα μάθει αυτή η χώρα να επιλέγει τους ανθρώπους της με βάση τις αρετές και την ανδρεία τους-πολιτική και καθημερινή- και όχι με βάση το επίθετο,το κοινωνικό στάτους την καταγωγή και τους κωλογλύφτες που τους υποστηρίζουν;Υποθέτω όταν ωριμάσουμε και δούμε την σκληρή πραγματικότητα ,όχι για να απελπιστούμε όμως ούτε για να μοιρολατρούμε.Αλλά για να πεισμώσουμε και να σηκώσουμε τα μανίκια ψηλά.Γιατί πολύ σύντομα θα υπάρχει πολύ δουλεία που θα πρέπει να γίνει.Και θα την κάνουμε για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια περήφανα,σαν Έλληνες.