Στην άκρη της λίμνης καθώς καθόταν είδε την αντανάκλασή του στο νερό και για πρώτη φορά δεν ντράπηκε για αυτη.Δεν ένοιωσε ούτε μόνος μέσα σε μια κοινωνία γεμάτη άσκοπο θόρυβο.Με την φαντασία του,έπλασε εναν κόσμο όπου πραγματικά είχε την προσοχή που του άξιζε, ξυπνούσε κάθε πρωί και δεν φοβόταν.Περνούσε την μέρα του ανάμεσα σε κόσμο που του χαμογελούσε και τον σεβόταν γιατί άξιζε αυτόν τον σεβασμό.Αξιζε περισσότερο απο όλους την αγάπη,την φιλία, την ζεστασιά μιας συντροφιάς, την επιδοκιμασία των γονιών του.
Ηταν πιο έξυπνος,πιο γενναίος, πιο τίμιος,πιο αληθινός απο τους υπόλοιπους.Άρα ήταν διαφορετικός.Θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για τους δειλούς,τους ανόητους,τους απατεώνες ,τους ψευτόμαγκες.Σε μια κοινωνια που είχε ελπίδα για το μέλλον της,αλήθεια θα μπορούσε.Σε έναν κόσμο αυτάρεσκο,ψεύτικο,διαβρωμένο μέχρι εκει που δεν έχει γυρισμό ομως,όχι.
Θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο αληθινά καλύτερο αφού ο κόσμος έχει ανάγκη τέτοιους ανθρώπους.Ένας κόσμος όμως Συνέχεια →