Πανω εκει στα κρυα βουνα που φωνη δεν φτανει, εκει που ελπιδα δεν υπαρχει και κανεις δεν ακουγεται,εκει που οι ικεσιες δεν πιανουν και η αγαπη ειναι μια λεξη που χανεται στον παγωμενο αερα.Στα ψηλα χιονισμενα βουνα, εκει καθεται και μας βλεπει.Ειναι ερημα μα οχι μοναχικα ,ετσι νοιωθει ετσι ζει.Σε αυτο το μερος θα βγει η τελευταια του ανασα.Εκει θα συναντησει τον δημιουργο του και απο εκει θα ξεκινησει για το μεγαλο αιωνιο ταξιδι του προς την φωτια οσων εφυγαν πριν απο αυτον και τον περιμενουν.Δεν φοβηθηκε ποτέ ουτε τωρα.Ξερει καλα πως η ζωη δεν ειναι τιποτα απο ενα υπεροχο μυστηριο που αφεθηκε να το ζησει και να κανει αυτα που του ειπε η καρδια του και η ψυχη του.Δεν φοβηθηκε ουτε μπροστα στον κινδυνο,δεν δειλιασε μπροστα στον θανατο.Μετρησε τα χρονια που περασε και τα βρηκε ομορφα και σοφα.Αγαπησε και παντρευτηκε, εκανε οικογενεια ,παιδια, τιμησε τους μεγαλυτερους και ενεπνευσε τους νεους.Φερθηκε στους αλλους ετσι οπως θα ηθελε να φερθουν και εκεινοι στα παιδια του.
Αγαπησε την οικογενεια του και την πατριδα του και ανακαλυψε οτι το ενα βρισκοταν εκει που υπηρχε και το αλλο.Δεν βλαστημησε κανενα αλλον εκτος απο τον εαυτο του, γιατι ηξερε οτι τα λαθη και τα σωστα πηγαζαν απο τον ιδιο και κανεναν αλλον εξω απο αυτον.Απλα παρακαλουσε τους θεους να του δωσουν την απαραιτητη σοφια ωστε να επιλεξει το σωστο,κατι που εκανε τις περισσοτερες φορες.Διδαξε και διδαχθηκε, ακουσε και συμβουλεψε.Εμαθε Συνέχεια
